*رئوف پیشدار
استاد دانشگاه و روزنامه نگار - ٢٨ اسفندماه ١۴٠۲

وزیر کار گفته است : مادران عشایر وروستاییِ دارای ۳ فرزند رایگان بیمۀ بازنشستگی می‌شوند.
این طرح رایگان حدود ۲ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر را شامل می‌شود.

سوال : جناب وزیر کار بفرمائید این مادران محترمه با پول های چه کسانی تحت پوشش سازمان تامین اجتماعی قرار می‌گیرند؟ و چرا دارید فقط برای تبلیغ خود با دست بردن در جیب بیمه شدگان، میلیون ها نفر دیگر را مفت و مجانی سر سفره کوچک سازمان تامین اجتماعی می آوردید؟ شما با این کارتان که صرفا جنبه تبلیغی برای دولت را دارد، سازمان تامین اجتماعی را هر چه بیشتر به پرتگاه ورشکستگی کامل نزدیک می کنید!
آقای وزیر، آقای دولت! شما نه تنها به عنوان ابرکارفرما درپرداخت ۲۳ درصدحق بیمه کارگران کارخانجات و شرکت‌های کارگری تحت پوشش دولت درمانده هستید و مبالغ دهها هزار میلیارد تومانی سالانه را به سازمان تامین اجتماعی پرداخت نمی کنید که، میلیون ها نفر را در قالب گروه‌های تحت حمایت سر سفره فقیرانه سازمان تامین اجتماعی نشاندید حال چرا دارید ۲/۵ میلیون نفر نان خور مجانی دیگر را وارد سازمان تامین اجتماعی می کنید. شما با این کار می خواهید به زور مردم بفهمانید که دولت خدمتگزار هستید! خدمت به مردم شریف ایران از جیب کی؟ اصلا بحث ضدیت با بانوان محترمه عشایر نیست، بلکه تمام نگرانی‌ها عدم پرداخت ۳۰ درصد سرانه بیمه توسط دولت می‌باشد.
بابت همین بانوان محترمه عشایر حدوداً از ۱۰ تا ۳۰ سال دیگر ۲/۵ میلیون نفر مجانی وارد چرخه پرداخت حقوق بازنشستگی سازمان تامین اجتماعی شده و باید حقوق ماهیانه دریافت کنند و یقینا این آمار در میان قشر مادران عزیز عشایر خیلی بیشتر هم، خواهد شد حال آیا این ورودی و خروجی بزرگِ به احتمال زیاد بدون ورودی ریالی و یا با حداقل ورودی ریالی به سازمان تامین اجتماعی جای نگرانی ندارد! و آیا این طرح نسنجیده، اندیشه درست برای افزایش جمعیت کشور می‌باشد؟
آقایان و بانوان شورای اسلامی کار، انجمن صنفی کارگران و کانون عالی بازنشستگان تامین اجتماعی! شما بزرگواران چرا با اقدامات نسنجیده دولت، که شاهد بدبخت تر شدن سازمان تامین اجتماعی و در نهایت کارگران شاغل و بازنشسته کشور خواهید بود، مخالفت نمی کنید؟ چرا به دولت اجازه می‌دهید به بهانه خدمت، میلیون‌ها نفر را بدون پرداخت هزینه ای و یا با کمترین هزینه و با سرمایه های سازمان تامین اجتماعی تحت پوشش سازمان قرار دهد؟
چرا کارگران شاغل در بخش های خصوصی باید هر ماه ۷ درصد حق بیمه خود را به موقع پرداخت کنند و سهم کارفرمایان هم،سر ماه وصول شود ولی چند میلیون نفر بدون پرداخت هزینه ای، حتی از سوی دولت وارد ساز مان تامین اجتماعی شوند. با این اقدامات ضد تامین اجتماعی توسط دولت، شک نکنید تا ۱۰ سال
دیگر هیچ آثاری از شستای پولدار نخواهد بود چون سازمان مجبور میشود برای تامین هزینه های جاری خود، کارخانجات و شرکتهای تحت پوشش شستا را به حراج بگذارد.

🌺 ‏برای‌ مطالعه نوشته های نویسنده لطفاً لینک های زیر را دنبال کنید:

https://chat.whatsapp.com/LgEB4ZlnFKY5ohMdKOOZiO1

Http://r-pishdar.blogfa.com

https://eitaa.com/joinchat/1887896129C490688133a

https://t.me/raoufpishdar

eitaa.com/raoufpishdar

instagram.com/raoufpishdar

twitter.com/raoufpishdar

* رئوف پیشدار
استاد دانشگاه و روزنامه نگار - ٢٧ اسفند ماه ١۴٠٢
رفته بودم بهشت زهرا (س) زيارت اهل قبور - روبروي قطعه شهدا خط عابر را رد كردم با هزار دلهره ! اينجا - ايران - اين چيزها مفهوم ومعنايي ندارد . نيمه ديگر خيابان خط عابر نبود. ايستادم تا ترافيك كم شود و بتوانم عبور كنم !
ماشين ها همين‌طور مي آمدند و هيچ كس انگار بنا نداشت كه ثانيه اي از ديگران عقب بماند . فراموش کرده بودند که یک روز همه ی ما را این‌جا خواهند آورد، پس عجله برای چی! آن‌هم با نادیده گرفتن حقوق دیگران.
همين‌طور ايستاده بودم كنار خيابان كه يكهو يك پرايد سبز يشمي با سرعت تمام به طرف من پيچيد . به راننده اش اشاره كردم كه كجا ! دوباره به سمت من آمد ، چهار تا جوان بودند و مي خنديدند ! از من هم كه عبور كردند چند ويراژ وسط خيابان دادند و با سرعت رفتند ! مي ديدم كه مي خنديدند و به سركول هم مي زدند !
حتما با خودشان مي گفتند : ديدي حاجي ! رو ترسونديم ! هه هه هه !
ساديسم به چي مي گويند ؟
درايران طبق آمار وزارت بهداشت بيش از ٢٢ درصد مردم دچار بيماريهاي روحي و رواني هستند .
وزير بهداشت رسما تاييد كرده است كه جامعه خشن شده است و رفتارهاي خشونت آميز از خودش نشان مي دهد .
پلیس گزارش کرد که هنوز سفرهای نوروزی جدی نشده، فقط تو سه روز منتهی به ٢٧ اسفند ماه، بیش از یکصد نفر در حوادث جاده ای کشته شده اند.
حتما فردا خواهند گفت؛ خوش به سعادت شان در ماه مبارک رمضان از دنیا رفتند! و مرثیه سر خواهند داد که با دهان روزه و تشنه لب! و بعد یکی می خواند، عده ای گریه می کنند و زمین چند هزار متری اش را یکی می برد!
پرویز پرستویی در « مارمولک» گفت : گوساله! خریت خودت را به حساب خدا نگذار! و در «شهر قصه» بیژن مفید یکی گفت : مسلمونا! گریه کنید ثوابه!
- کی گفته که ثوابه؟
اسم الانش چند هزار متر زمین! لقمه ها را باید این‌طوری خورد!

🌺 ‏برای‌ مطالعه نوشته های نویسنده لطفاً لینک های زیر را دنبال کنید:

https://chat.whatsapp.com/LgEB4ZlnFKY5ohMdKOOZiO1

Http://r-pishdar.blogfa.com

https://eitaa.com/joinchat/1887896129C490688133a

https://t.me/raoufpishdar

* رئوف پیشدار
استاد دانشگاه - ٢٧ اسفند ماه ١۴٠٢
رئیس ! در سرتاسر این نوشته حکم ضمیر را دارد و هرکس در هر مقامی از گذشته تا حال! می تواند به تناسب موضوع مرجع آن ضمیر و مخاطب من باشد .
رئیس ! می تواند هر کسی که در دهه های اخیر در کشور مسئولیتی داشته و دارد و عملکرد آن‌ها امروز آن شده است که امیدی به فردا متصور نیست، باشد .
مجلس انقلابی بدنبال قطع اینترنت است ! اولویت هایش خواسته و نظر مردم نيست! آقا و خانم نماینده ! مردم از تو این را می خواستند که نماینده یشان شده ای ؟ نگذارید شکاف میان حاکمیت و مردم بیش‌تر از این شود.
در سونامی بی اعتمادی، مردم امید به آینده را از دست داده اند. به کجا می رویم، چه خواهد شد، کی این سختی ها پایان خواهد یافت و هزاران سوال دیگر! جوابش را آقای رئیس باید در انتخابات ریاست جمهوری و تازگی و برای بار دوم در انتخابات مجلس می گرفتید!
رئیس! برق نیست، آب نیست ، هوا آلوده است ، به وقتش گاز هم نیست . کرونا، هزار هزار از ما را گرفت و منتظر واکسنی شدیم که تایید علمی مقاله استخراج شده از آن همین روزها توسط نهادهای علمی جهانی پس گرفته شد و در قابلمه خورد توی فرق سر ما!
آقای رئیس ترافیک امان مردم را بریده است ، خودروهای بی کیفیت وطنی ده تا ده تا هر روز تلفات می گیرند، قیمت ها لحظه به لحظه بالا می رود ، بازنشسته ها کاسه گدایی بدست گرفته اند ، دارایی هایشان را دولت ها بردند و خوردند و حالا بازنشسته ها صدقه بگیر شده اند . سن اعتیاد و فحشاء پایین و پایین آمده است ، اختلافات خانوادگی با منشاء اقتصادی میان زن و شوهرها جدایی عاطفی انداخته است . جوان‌ها بیکارند ، بسیاری از نخبگان علمی و آن‌هایی که دستشان به دهانشان می رسید ، جلای وطن کردند. بانک ها عملا نزول خواری می کنند. خودرو و مسکن آرزوی دست نیافتنی خیلی ها شده است و شب عیدی، فقط در تلویزیون عید است!
رئیس! کنار خیابان با وام نزولی بانک‌ها که نمی شود زندگی کرد و بچه آورد ! مسئولین با نگاهی ایدئولوژیک چنان از استحباب فرزند آوری سخن می گویند که انگار بچه ها از تخم مرغ شانسی بیرون می آیند ! طبق آمار رسمی از هر ۵ ازدواج ۳ ازدواج به طلاق می انجامد و بخاطر فشارهای اقتصادی کودک همسری زیاد شده است و هزار مساله دیگر ! و اولویت آقایان شده، حجاب!
رئیس ! کار به جایی رسیده که مردم برای اقلام اساسی زندگی ساعت‌ها باید صف بایستند. خبرهای دزدی و رانت و غارت بیت المال خیلی وقت است عادی شده است. آقایان! و آقا زاده ها! شعار زندگی ساده می دهند،. اما خودشان در قصرها زندگی می کنند و در صف ویزای بیگانه . آقا زاده های دزد کم بودند، حالا عروس و دامادها وابسته هم دست بکار شده اند!
سر کرونا هر روز صد نفر و صد نفر مردند تا یک دولت خارجی مردم ایران را که روی دریای نفت نشسته اند و نیروی جوان تحصیل کرده ، بزرگترین و با ارزش ترین سرمایه توسعه ای را دارد ، برای رضای خدا و عیسی مسیح علیه السلام ! مجانی واکسن کرد، یادتان که نباید رفته باشد! چقدر مردند تا سرانجام واکسن آمد. آن وقت همین مردم نمی توانند از دولت خود بخواهند بیلان مالی بدهد که درآمدها و هزینه هایش چه بوده که تَه آن چیزی برای رفاه مردم و توسعه کشور نمانده است و کشور بسرعت دارد مستهلک می شود . استهلاکی که امکان ترمیم آن وجود ندارد و در آینده خیلی نزدیک همه اش ویرانه خواهد شد.
زیر سایه کرونا، دست هایی که در سایه بود ! رکورد میلیاردر شدن دلاری در سطح جهان را شکستند، این گزارش نهادهای مالی جهانی بود. در همان حال، با تشویق مردم به سرمایه گذاری در بورس و بعد دست کاری در آن مانند بازار ارز و طلا( از اعترافات رئیس کل سابق بانک مرکزی) ، جمعیت بزرگی را به خاک سیاه نشاندند. آقای رئیس این ها کی بودند ؟ شما نگویید! مردم که می شناسند.
در روزهایی که مردم برای دریافت گوشت، مرغ و برنج و روغن باید ساعت‌ها صف بایستند و از قیمت های رو به افزایش تن‌شان بلرزد ، چیزی در سفره ها نمانده که بخواهند از آن بزنند. در این شرایط، خبر اول تلویزیون انحصاری شده است : تزلزل دولت ها در همه ی جای جهان ، بیچاره گی همه ی جمعیت دنیا و ما بهترینیم! وای که این خودشیفتگی ما را کُشت .
بدبختانه نخبه علمی هم نیستم که مثل هزاران هزار نفر رفته و برنگشته ،بدزدنم . پاسپورتم هم که اعتباری ندارد وگرنه به توسعه آن خانم محترم در تلویزیون بساطم را جمع می کردم و می رفتم . چه کنم و چه کنیم که « جای مستاجر و صاحب خانه عوض شده است.» پولمان هم که ارزشی ندارد!
این را زودتر از من پیرمرد روستایی از خراسان جنوبی خوب فهمیده بود که در واکنش به بی تفاوت وزیر کشاورزی پرادعای دولت اول رئیس جمهوری سابق به نصایح او برای رونق کشاورزی کشور گفت : ما گفتیم، خودتان می دانید و کشورتان !
اما نه ! آقای رئیس ! اینجا کشورتان نیست ! اینجا کشور ما است ! و مردم ارباب هستند .
🌺 ‏برای‌ مطالعه نوشته های نویسنده لطفاً لینک های زیر را دنبال کنید:

https://chat.whatsapp.com/LgEB4ZlnFKY5ohMdKOOZiO1

Http://r-pishdar.blogfa.com

https://eitaa.com/joinchat/1887896129C490688133a

https://t.me/raoufpishdar

*‌رئوف پيشدار
استاد دانشگاه و روزنامه نگار
من يك "‌ميرزا بنويس " هستم . يعني بايد باشم . من يك كارمندم ! عنوانم " خبرنگار " است ! صبح ساعت هشت بايد سركارم باشم وتا سه ونيم بعد ازظهر " وي گفت " ، " وي افزود " و ‌وي با اشاره به فلان گفت ، فلان ، بنويسم !
من هستم ، چون " يارانه "‌مي گيرم،بي يارانه ، روزنامه من امكان انتشار ندارد . اقتصاد فعال نيست،آگهي نمي دهند و اگر هم بدهند ، به ما نمي دهند و يا كمتر مي دهند. اين دكان بايد باز باشد ، براي همين بايد يارانه بگيريم و چون يارانه مي گيريم ، بايد هواي همه چيز ، همه كس و همه جا را داشته باشيم.
من يك ميرزا بنويس هستم !يعني بايد باشم !من خودم قبل از همه نوشته ام را سانسور مي كنم. اسمش را بگذاريد، " خودسانسوري " به هر حال اين هم خودش يك نوع ملاحظه كاري و مصلحت انديشي است .براي بودن و ماندن !
دو هفته پيش نوشتم كه ميرزا بنويس نيستم ! بيشترين خواننده را به شهادت كليك هاي خورده روي صفحه اينترنتي روزنامه داشت . در آن دردهايي از درهاي مردم را نوشته بودم . كمبود و نبود دارو ،‌مشكلات آمد و شد مردم ، عدم استقبال بيمارستان‌ها و داروخانه ها از بيماران بیمه ای، بیکاری، ازدواج جوانان، فساد مالی و اداری و فرصت هاي چند ماهه اي كه بيمارستان‌ها به بيماران اوژانسي مي دهند كه تا لب گور ،‌انتظار خوب شدن داشته باشند .
از نشانه گذاری هاي دستوري خسته شده ام . چه نيازي دارد ، اگر چاپ شد و خواننده اي داشت ،‌خودش مي داند كجا چه نشانه اي را براي پي بردن به بار مطلب بايد جلوي آن بگذارد . من نقطه مي گذارم .
هفته گذشته كه خانم زمين خورد و پايش شكست ، از اين بيمارستان به آن بيمارستان و چندین ميليون تومان هزينه روي ميزي و زير ميزي، راحت گفتند به کارت شخصی آقای دکتر بریزید ! ببخشيد آقاي وزير ما اين‌طور مي گوييم ، شما را نمي دانم . اين وري ها و آن وري ها نوشته ام " آقاي وزير! ما به اين مي گوييم زير ميزي ! شما چه مي گوييد ؟ " را چاپ نكردند ! شايد به خاطر حرمت " نمك يارانه !" . خواننده محترم شما روزنامه را بخريد ، كاسب محترم ! شما به ما آگهي بدهيد ! پولدارهاي محترم شما لطفا آبونمان سالانه بشويد ، آن وقت شايد دست ما نلريزيد و خداي ناكرده اگر پاي خانم شما زبانم لال خراشي برداشت ! درد دل شما جايي چاپ شد و وزير هم خواند و دستور هم داد و شما نمانديد با كلي سند بي خاصيت امور مالي بيمارستان شبه دولتي فلان ! وشركت هاي بيمه اي كه بايد حالا دنبالش برو !
فروشگاه بزرگ شهر از همین هایپری ها سر کله صبح براي من پيامك "ميليونر شو " فرستاده است میلیون‌ها تومان پول نقد به اضافه چند خودرو و کلی جایزه دیگر! بانک هم پیامک داده که آخرین فرصت برای قرعه کشی و ۴٠٠ و اندی سود سهام عدالت که به حسابم آمده، مانده ام با این همه دلخوشی! و من به اين فكر مي كنم كه چطور همان درصدي را كه از بيمه بابت هزينه درمان پاي خانم بايد بگيريم ،‌بستانم . يك ماه آينده، شب عیدی، ما هستيم ، همه ي حقوق اين ماه و اندوخته اي كه داشتيم ، صرف يك شكستي ساده شد . وقتي نه بیمه ای كارساز است و نه بيمه تكميلي !
وي گفت ! وي افزود !
** اين مطلب را هم چاپ نكرديم گفتند انتقادي است . دانشجويم برايم نوشت : استاد ! انگار در ايران زندگي نمي كنيد !
زنده باد آزادي

🌺 ‏برای‌ مطالعه نوشته های نویسنده لطفاً لینک های زیر را دنبال کنید:

https://chat.whatsapp.com/LgEB4ZlnFKY5ohMdKOOZiO1

Http://r-pishdar.blogfa.com

https://eitaa.com/joinchat/1887896129C490688133a

https://t.me/raoufpishdar

eitaa.com/raoufpishdar

instagram.com/raoufpishdar

twitter.com/raoufpishdar

*رئوف پیشدار
استاد دانشگاه و روزنامه نگار - ٢١ اسفند ماه ١۴٠٢
کفگیر دولت بد جور به ته دیگ خورده است. در روزهای پایانی سال دولت تلاش دارد به هر ترتیب شده و از هر منبعی! حتی با دست بردن در جیب مردم، کیسه خود را پُر کند.
راهنمایی و رانندگی در روزهای گذشته برای کسانی که بیشتر از یک میلیون تومان خلافی دارند! اخطاریه فرستاده بود که هر چه زودتر جریمه را بپردازند.
من که خیالم از رانندگی خودم راحت است، پیش خودم می گفتم مگر چنین چیزی ممکن است که کسی آنقدر خلاف کرده باشد که از یک میلیون تومان بالا زده باشد.
دل خوش به رانندگی خودم و رعایت شدید و جدی مقررات و قوانین، عصر امروز پیامکی از پلیس دریافت کردم که نوشته است
١۴٢۵٠٠٠ ریال جریمه دارم که باید بپردازم.
پیامک را با خنده بسیار خواندم و هنوز هم می خندم که کاسه کفگیر آقایان چقدر به ته دیگ خورده که راننده بشدت قانون‌مند مثل من را جریمه می کنند که چی!
خوشبختانه من رانندگی را جایی یاد گرفتم و سال‌ها رانندگی کردم که در آن فرهنگ ترافیکی بسیار بالاست و این فرهنگ در من نهادينه شده است.
نگاه به کارنامه من نزد پلیس راهنمایی و رانندگی نشان می دهد در همه ی سال‌های رانندگی در تهران، راننده ای بشدت قانون مند بوده ام و موقعیت دانشگاهی و رسانه ای ام ناظر و شاهد وجدانی من در همه ی رفتارهایم از جمله رانندگی بوده است.
پلیس سال‌ها پیش که یک‌بار مثل الان من را جریمه کرده بود، شکایتم را تا جایی از آن پیگیری کردم که ناچار شدند از میان هزاران قبض جریمه صادره نسخه دوم قبض را پیدا کنند که روشن شد آقای پلیس اشتباه کرده است!
این بار پیگیری نخواهم کرد نه اینکه برایم مهم نباشد و یا پولدار باشم، نه! پیگیری نمی کنم تا دولت برای حقوق آخر سال ما که چند روز دیگر وقت آن است، پول داشته باشد!

🌺 ‏برای‌ مطالعه نوشته های نویسنده لطفاً لینک های زیر را دنبال کنید:

https://chat.whatsapp.com/LgEB4ZlnFKY5ohMdKOOZiO1

Http://r-pishdar.blogfa.com

https://eitaa.com/joinchat/1887896129C490688133a

https://t.me/raoufpishdar

eitaa.com/raoufpishdar

instagram.com/raoufpishdar

twitter.com/raoufpishdar

*رئوف پیشدار
استاد دانشگاه و روزنامه نگار - ٢١ اسفند ١۴٠۲
معاون اول رئیس جمهوری از ناتوانی های دولت در اداره امور گفته است و بطور مشخص اعتراف کرده که دولت نتوانسته قیمت ها را کنترل کند و ارزش پول ملی را حفظ کند و لذا بازاری ها کمک کنند.
دولتی که معاون اولش چنین در اداره امور اظهار عجز می کند، پیش از قدرت گیری ادعاهایی مانند داشتن هفت هزار صفحه! برنامه تنها در حوزه اقتصاد داشت که حال روشن شده نه تنها برنامه ای علمی و منطقی وجود نداشته، که جملگی گفته ها شعارهایی بوده است که بازار بخوبی آن‌ها را از برنامه واقعی و قابل عملیات جدا می کند.
حال! آقای دولت مسوولیت ولوازم این سخن معاون اول خود را باید بپذیرید!
آقای معاون این سخن درست ومهم را باز کنید، بیشتر توضیح دهید و تعمیقش کنید. آیا دولت فقط در زمینه کنترل قیمت‌ها ناتوان است یا در دیگر حوزه ها هم وضع همین است؟ آیا همین تورم وگرانی کلید بسیاری از ناتوانی ها، نابلدی ها و حتی عیوب ساختاری وتصمیم های کلان حکومتی نیست؟ اگر دولت توان کنترل قیمت ها را ندارد که به دقیقه، دقیقه همه زندگی مردم ارتباط مستقیم دارد، اصلا برای چه مسوولیت پذیرفته است؟ در آزادترین اقتصادهای جهان باز هم این دولت است که مسوول مستقیم تورم وگرانی و افزایش قدرت خرید مردم البته از راه های اساسی و علمی و ساختاری است. بیایید برای خدا هم که شده این سخن مهم را رسما باعذر خواهی از مردم وبه نمایندگی از دولت اعلام و همه لوازمش را هم بپذیرید. لوازم عدم توانایی یک دولت در کلیدی ترین مسئله مردم کاملا روشن است خودتان هم خوب می دانید که چاره اش چیست!
آنچه در دوره اخیر انتخابات ریاست جمهوری در تاریخ بی سابقه بود، این بود که تمام مسئولین کشور ادعا کردند آمده اند تا کشور را نجات بدهند! سه رییس قوه سابق و اسبق ، یک رییس جمهوری سابق (که برای سخنرانی ها شاذ و تهمت ها و ادعاهایش به زمین و زمان به استخوان لای گلو تبدیل شده است ) ، ۷ معاون رییس جمهوری ، دو دبیر شورای عالی امنیت ملی، ۱۳ نماینده مجلس و ۱۰ وزیر، و کلی نظامی ارشد و تعداد زیادی از اعضای تشخیص مصلحت نظام ! این‌ها در ۴۰ سال گذشته انگار در مسندی نبودند که وضع مملکت این چنین شده است ! و الان همه ی آنها احساس تکلیف کرده اند که چی ؟" آثار خودشان را جمع کنند!
نکته قابل تحمل و تامل در این میان، انکار کارنامه گذشته حضرات توسط خودشان بود. ! مایلم بگویم که ایرانی ها حافظه تاریخی قوی دارند و البته با گذشت و بخشش ! ولی اینطور هم نیست که هر وقت لازم شد به صحنه بیایند و به شعارهایی رای دهند که بدون پشتیبانی عقلی و علمی است . فضای مجازی که اغلب شما آقایان ! دشمنان آن هستید و در ۲۰ سال گذشته همه کار برای مسدود کردن آن کردید ، به حافظه تاریخی ملت کمک کرده است. همین فضا به مردم حقوق اساسی یشان و شیوه های مدنی تحصیل آن‌را آموزش داده است . مردم امروز با بند بند حقوق خود براساس منشور حقوق بشر و دیگر مبانی حقوقی داخلی و بین المللی آشنا هستند . در " دنیا شهر " جدید که محصول اینترنت و فضای مجازی است ، همه ی مردم دنیا برای خود یک سرنوشت مشترک قائل هستند .
مردم می پرسند : کِی سیر از گرسنه خبر دارد؟ انتخابات پیش‌تر ریاست جمهوری و به تازگی مجلس و نتیجه آن هر چه بود و باشد ، چه فرقی در زندگی ما خواهد کرد ؟ یکی می آید با کلی وعده ، رییس جمهوری می شود ، صبح از خواب بیدار می شود و می شنود! قیمت بنزین سه برابر شده است و بعد می گوید:" قیمت اقلام اساسی را چنان افزایش دادیم که مردم متوجه نشدند!" و بعد می رود و مردم می مانند و " امید" کاذب و " تدبیر"ی که وجود نداشت و بعدی هم با کلی شعار! هر چه گفتیم برنامه، گفتند؛ داریم! هفت هزار صفحه!
درتاریخ سیاست و انقلاب ها این عبارتی آشنا است که « رهبران انقلاب، در دوره مبارزه برای کسب قدرت که هدف اصلی است، به زبان توده ها حرف می زنند و همذاد پنداری نشان می دهند و اما پس از آن، زبان و موضع آنان قدرت! می شود، چون خود قدرت شده اند.»
در یک ماه گذشته ١٠ آدم دارای عنوان و سمت که برای رسانه ها مرگ آنان ارزش خبری داشته، از دنیا رفته اند. این‌ها در قدرت بودند که حضرت عزرائیل انجام ماموریت کرد. معلوم نبود که جنابشان اگر سراغ شان نمی رفت تا کی و چه زمانی احساس تکلیف و وظیفه می کردند و اصرار داشتند در قدرت بمانند و صندلی را خالی نکنند و به بازنشستگی نروند که درد بازنشستگان را در دولت های شعاری بفهمند! و با پوست و گوشت حس کنند.
نه با گذشت زمان، از ابتدا هم معلوم بود و هست و خواهد بود که دولت های بی برنامه و ناصادق در اداره امور، هر کدام که سر کار بیایند از هر جناح و دار و دسته، جز مشتی وعده غیر قابل تحقق، و پنهان شدن پشت سادگی های درصدی از مردم که هنوز به باورهایی هستند و این دولت‌ها به رای آن‌ها می بالند ، چیزی برای عرضه ندارند و حاصلش می شود، دولتی که فقط به لطف و برکت آرای باطله، قدرت گرفته است.
برنامه داری علمی و منطقی و اداره امور بر مبنای خرد جمعی نخبگان جامعه، اساس دولت داری هاست. این‌جا دولت ها شعار می دهند و وقتى کم می آورند این همان خلق / امت / مردم هر چه دلتان می خواهد بنامیدش، باید سنگ زیرین آسیاب باشد.
دولت هایی این چنینی شعار « نهار مجانی » را می دهند، جمعی برای مدتی آن‌را باور می کنند، اما در عمل جیب آن‌هاست که جاهایی دیگر چند برابر، خالی شده است.
شما لطفاً این معما را حل کنید؛ نفع تولید خودروهای پرمصرف توسط کارخانه هایی که چندین برابر سرمایه، بدهکارند، به جیب کدام مافیا می رود؟
دولت مدعی صادرات و دریافت کامل! پول اقلام صادراتی چگونه است که نمی تواند، گوشت و اقلام اصلی غذایی را به اندازه سرانه قحطی و جنگ زده های آفریقایی روی سفره مردم بگذارد. در هفت هزار صفحه برنامه ادعایی که می گفتند داریم، وضعیت موجود پیش بینی شده بود؟

🌺 ‏برای‌ مطالعه نوشته های نویسنده لطفاً لینک های زیر را دنبال کنید:

https://chat.whatsapp.com/LgEB4ZlnFKY5ohMdKOOZiO1

Http://r-pishdar.blogfa.com

https://eitaa.com/joinchat/1887896129C490688133a

https://t.me/raoufpishdar

eitaa.com/raoufpishdar

instagram.com/raoufpishdar

twitter.com/raoufpishdar

*رئوف پیشدار
استاد دانشگاه و روزنامه نگار - ١٩ اسفندماه ١۴٠۲

از حضرت آیت الله نوری‌همدانی از مرجع تقلید نقل شده است که اخیراً در دیدار با تنی چند از کارگزاران حکومتی گفته اند که مومنان از وضعیت حجاب در جامعه شکایت دارند ، نکته مهم در فرمایش نقل شده از ایشان که در ادامه مطلب خلاصه شده بالا آمده، این مهم است که گفته اند : « اما چگونه باید با مردم سخن بگوییم در حالی که بعضی از برنامه‌های صدا و سیما خودش مروج بی حجابی و ضد فرهنگی است یا بار‌ها گفتیم ادارات از خودشان آغاز کنند.»
آن‌چه از قسمت دوم فرمایش حضرت آیت الله مستفاد می گردد، باور ایشان به مقوله فرهنگی و اجتماعی حجاب است که میان متخصصان و صاحب نظران منطقی بین نیز درباره آن اتفاق نظر وجود دارد.
در ده‌ها یادداشت و یک کتاب با عنوان « بدحجابی مقصر ما هستيم» طی دهه ها، گفته و نوشته ام که با هر مساله ای باید با جنس خودش برخورد کرد. حجاب یک امر و مقوله فرهنگی است و تنها راه هم، راه فرهنگی و ارشادی است.
حداقل ٢٠ سال پیش در نقدی بر عملکرد نهادهای پرشمار فرهنگی که همگی هم بودجه های چندین و چند میلیاردی ، بدون سنجش عملکرد و گزارش علمی اثر بخشی کارشان دریافت می کنند، و جملگی هم صاحب ده ها نظریه! در مورد مسائل مختلف! و در این میان فرهنگی هم! خواستم تا موضوع حجاب را یکبار هم از این نگاه تجزیه و تحلیل کنند که شیوه کار چه بوده، برون داد کارهای آن‌ها چه بوده؟ و چگونه است که بعد ۴٠ سال اولین و آخرین دغدغه ما! فرهنگی کارها، این شده است که :"حجابت را رعایت کن! تعهد بده! و...."
همین ابتدا تکلیف خودم را با کسانی که ممکن است من را به جانبداری از بدحجابی متهم کنم، روشن سازم که من بزرگ شده خانواده ای هستم که مرحوم مادرم حتی پیش ما پسرانش روسری سر می کرد، بقیه خانم ها که جای خود داشتند و دارند ! ما با این فرهنگ بزرگ شدیم و امروز در مقام پدر، استاد دانشگاه و روزنامه نگار که بیشترین تعامل را با طبقات مختلف جامعه دارد، جز این باور ندارم و نمی اندیشم که حجاب هم مانند همه ی امور فرهنگی، پاسخ را در خودش دارد.
شاید به باور بسیاری از دانشجویانم که بر نوشته های من نقدی و شرحی و نظری می نویسند؛ کسی به این حرف ها گوش نکند، ولی من می گویم و می نویسم که جز این راهی نیست : با هر مساله ای باید با جنس خودش عمل کرد و هر کس اختیار سبک زندگی خودش را دارد و نمی توان با جهنم کردن زندگی دیگران، آن‌ها را به بهشت برد! و هیچ دولتی چنین اختیار و صلاحیتی ندارد! بویژه که بخواهد به بهانه یک مساله اجتماعی، بر ناتوانی خودش در اداره امور سرپوش بگذارد!
سال گذشته و بعد ناآرامی هایی که چند هفته ای ادامه داشت، نتیجه یک نظر سنجی قابل اعتنای دانشگاهی را « خبر آنلاین» به نقل از رئیس نهاد نمایندگی رهبری در دانشگاه‌های کشور انتشار داد که می گفت تنها ۳.۵ درصد معترضان مقوله حجاب و پوشش را در خواسته های خود طرح کرده اند و آن‌چه در یک‌سال گذشته دیده ایم هم تایید همین یافته آماری است.
جامعه ما اینک با مساله کسر اعتماد روبرو است و خطرناک تر، مقوله كاهش و یا از دست رفتن عنصر اعتماد در جامعه است . در فضای بی‌اعتمادی هیچ اقدام موثر و سازنده‌ای مورد پذیرش قرار نمی‌گیرد و با سوءظن به آن نگاه می‌ شود. وضعیت موجود ناشی از عوامل متعددی است كه به تدریج انباشته شده و عوامل معیشتی و فرهنگی بخشی از آن‌هاست.
آقایی که دانسته و یا ندانسته از عواقب کار و لجبازی بیشتر جامعه، مدعی جریمه اتوماتیک بدحجاب ها در بعد از نوروز می شود، و یا اصرار بر ادامه بگیر و ببند و دستبند و زندان دارد. اطمینان دارم که هیچ وقت به هیچ مساله ای از جنس خودش نگاه نکرده و تنها هنر را در دستبند و زندان ، آنهم در جامعه ای دیده است که اکثریت جمعیت آن، مانند پیرمردان سیاست که بر مبنای نوستالوژی های خود می اندیشند، فکر نمی کند و جامعه بسرعت به سوی بیشتر شدن شکاف نسلی می رود.
فرض بر عدم مغایرت اقدامات جبری در مقوله حجاب با حقوق و آزادی های مصرحه در قانون اساسی و منشور حقوق بشر که سند فرادستی بر قوانین داخلی است، و خیلی فرض های دیگر! در نهایت آقایان بگویند؛ هدف حاکمیت از این همه فشار برای اعمال یک مقوله فرهنگی به نیمی از افراد جامعه چیست؟ جامعه ای که از همه جهت تحت فشار است، آیا به این ترتیب، بانوان همه حجاب را در بست و باورمند خواهند پذیرفت و حاکمیت مفتخر به اعمال ارزش های خود خواهد شد؟
روشن است که چنین اتفاقی هرگز رخ نخواهد داد، یا بهتر است بگوییم که دیگر حالا نمی شود این کار را کرد و باید بپذیرند که شرایط حتی نسبت به دیروز! عوض شده است.


دستاورد حکومت از فشار حداکثر برای اعمال حجاب در جامعه، در نهایت چیزی شبیه به رفتار راننده هایی خواهد شد که در جاده ها با سرعت می رانند و چون به دوربین کنترلی می رسند، پا روی ترمز، تصادف زنجیره ای! و ادامه مقام کشور دارنده عنوان بالاترین تلفات جاده ای!
باید بپذیریم که نمی توان یک موضوع اجتماعی و کاملا فرهنگی را با نگاه تنگ دگماتیسم به حوزه امنیتی بُرد و انتظار داشت که جامعه باورمند به آن باشد.
چندی پيش متن صحبتی از همکار دانشگاهی دکتر « موسی غنی نژاد» را در کانالی تلگرامی خواندم. چون متین بود و هم نظری داشتم، آن‌را این‌جا نقل می کنم که کمکی باشد به این بحث که اسلام دین رحمت و محبت است‌ ، و بعد با هر مقوله ای باید با جنس خودش رفتار کرد و کنار آمد و حجاب یک مقوله فرهنگی است. اگر بگیر و ببند و دستبند و زندان تاثیر داشت، آن سال‌هایی اثر می کرد که بی رودربایستی بگویم؛ مردم کف خیابان نیامده بودند.
دکتر موسی غنی نژاد: دینی که تحمیل عقیده کنه ، ناحق هست! پدری که ما را بزرگ کرد نماز شبش هیچ‌وقت ترک نشد. ولی یک‌بار به من نگفت : نمازبخون !
هر دینی که تحمیل عقیده کند، ناحق است ، اسلام می‌خواهد باشد ، یا هر چی که می خواد باشه ! حالا من تاسفی که می‌خورم اینه که ، اون اسلام زیبایی که وجود داشت ، اون داره از بین میره. چه چهره ای از اسلام درست کردید! اسلام واقعی اینه ؟!من اگر اون زندگی را نکرده بودم ، من هم باید قاطی کسایی می‌شدم که : بله آقا همه اشکال از اسلام است. یه تفسیری از اسلام می‌شود داد که خیلی هم انسانی باشد.

🌺 ‏برای‌ مطالعه نوشته های نویسنده لطفاً لینک های زیر را دنبال کنید:

https://chat.whatsapp.com/LgEB4ZlnFKY5ohMdKOOZiO1

Http://r-pishdar.blogfa.com

https://eitaa.com/joinchat/1887896129C490688133a

https://t.me/raoufpishdar

eitaa.com/raoufpishdar

instagram.com/raoufpishdar

twitter.com/raoufpishdar

*رئوف پیشدار

استاد دانشگاه و روزنامه نگار - ١٧ اسفندماه ١۴٠٢
اصلا تردید به خود راه ندهید، و گمان نکنید که در این وانفسای اقتصادی کشور، طبقه ای با شرایط بدتر از بازنشستگان و مستمری بگیران سازمان تامین اجتماعی وجود داشته باشند.
افرادی که عمری بخشی از درآمد خود را به این سازمان بیمه گر براساس قرار داد قانونی و شرعی دادند تا این سازمان با آن فعالیت اقتصادی کند و در پیری « مطابق با تورم» دست آن‌ها را بگیرد.
سازمان تامین اجتماعی برای هر دولتی که در طول این چهار دهه روی کار آمده، حکم صندوقی را داشته که به خود اجازه داده به آن دست ببرد، در واقع به جیب بیمه شدگان دست درازی کند، و به علاوه بدون ایفای تعهدات و صرفا از برای تبلیغ خود، هر گروهی را که ارزش تبلیغی داشته، بدون آورده ای تحت پوشش‌ سازمان تامین اجتماعی بگیرد و با جیب بیمه شده ها، پُوز خود را بدهد که شاخ غول را شکسته!
سازمان تامین اجتماعی و وزارت کار در مسیر دانشگاه من قرار دارد و من هر روز جماعتی از بازنشستگان و بیمه شدگان را می بینم که برای اعتراض به بی تفاوتی این سازمان در انجام تکالیف قانونی خود، اجتماع می کنند و این اجتماع برای مدیران سازمان تامین اجتماعی امری عادی شده است و پیش خود گمان می کنند « بگذار خسته شوند، می روند، مثل بقیه سال‌ها!» بی توجه به آسیبی که نظام و ساختارهای حاکمیتی از این بی تفاوتی می بینند که نظام اداری کشور، جزئی از آن است.
بارها دیده ام و شهادت می دهم بی آن‌که نیاز باشد و موردی پیش آمده باشد، نیروهای انتظامی و امنیتی اجتماع بازنشستگان را برهم زده و اقدام به دستگیری کرده اند، حال که قانون اساسی این اجتماعات مسالمت آمیز را به رسمیت شناخته و مامورین موظف به تامین امنیت معترضان اند.
این مساله را در عین باور به بی تفاوتی مسئولین امر، از این حیث مطرح کردم که مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی گفته است: « در صورتی که افتخار سهام داری پرسپولیس را داشته باشیم با قدرت حاضر می شویم.»
صولت مرتضوی همچنین گفته است : « در صورت واگذاری سهام پرسپولیس به سازمان تامین اجتماعی، صندوق های ما تمام قد و با قدرت حاضر خواهند شد.»
او در اظهارت خود که بیشتر جنبه طنز دارد، به علاوه گفته است : « واگذاری پرسپولیس به سازمان تامین اجتماعی افتخار بزرگی است.و بازنشستگان که اوقات فراغت فراوان دارند ترتیبی اتخاذ می‌کنیم که اوقات فراغت آنها را پر کنیم و فوتبال تماشا کنند.» بازتاب
اینجاست که می گویند حاجی زردک می خواهی! آقای مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی به جای آن که به فکر سامان دادن به وضعیت معیشت بازنشستگان باشد و حداقل یک بار سرش را از پنجره دفترش بیرون بیاورد و ببیند بازنشستگان در اجتماعات خود چه می گویند، در فکر فوتبال تماشا کردن بازنشستگان است. آخ! که این مملکت هرگز روی خوشبختی را با این مدیران « آنتوانت» صفت نخواهد داد. ملکه ای که معترضان به حکومت دیکتاتور مآبانه خود را که از نبود نان شکایت داشتند، به خوردن بیسکویت ارجاع می داد.
در تعجبم مدیرعامل سازمان تامین اجتماعی چرا از سرانجام دوبار طرح تحقیق و تفحص از هلدینگ شستا، امپراتوری اقتصادی این سازمان چیزی نمی گوید که مدیرعامل پیشین آن، شستا را به صراحت تمام متهم کرد که در برخی شرکت‌های آن، مفسده های اقتصادی رخ داده است و فیلم آن روی اینترنت همین الان هم در دسترس است.
آقای مدیرعامل! بیمه شدگان تامین اجتماعی به عنوان سهامداران و مالکان این سازمان از شما که باید حقوق شان را نمایندگی و پاسداری کنید، می خواهند گزارش مالی این سازمان و شرکت‌های وابسته را منتشر کنید تا سهامداران بدانند با دارایی های آن‌ها چه کرده اید! این حقی قانونی است، و شما به عنوان نماینده سهامداران موظف و موکلف به عمل به آن هستید.
🌺 ‏برای‌ مطالعه نوشته های نویسنده لطفاً لینک های زیر را دنبال کنید:

https://chat.whatsapp.com/LgEB4ZlnFKY5ohMdKOOZiO1

Http://r-pishdar.blogfa.com

https://eitaa.com/joinchat/1887896129C490688133a

https://t.me/raoufpishdar

eitaa.com/raoufpishdar

instagram.com/raoufpishdar

twitter.com/raoufpishdar

*رئوف پیشدار

استاد دانشگاه و روزنامه نگار - ١۶ اسفندماه ١۴٠٢

افتراق نظر اصحاب رسانه و سياستمداران نسبت به کارکرد رسانه بخصوص در مقوله حساس و دقيقي مانند انتخابات ، از اينجا شروع مي شود که اصحاب رسانه معتقد به "قدرت محدود"، ولي سياستمداران نوعا قائل به "قدرت مطلق " بودن رسانه هستند و شايد همين نوع نگاه باشد که خيلي ازاوقات سياستمداران واصحاب رسانه را به کسر اعتماد نسبت به هم وا مي دارد.
از نگاه کارکردي ، رسانه ها در عين اعتقاد به " قدرت محدود " خود ، باور دارند که " قدرت اصلي از آن مردم و تلفيق دو قدرت مخاطب و رسانه است که مي تواند زمينه هاي شناختي و ادراک عمومي را بسازد "که البته آن نيز مشروط به تحقق شرايط و فضايي است که در حوزه هاي ديگر تعريف مي شود . حال شايد سياستمداران باشند که گمان کنند، اين رسانه است که مي تواند آنهم در جهان امروز که "مخاطب فعال "است ، به تنهايي ، توده ها را براي امري که پيش آگاهي و پيش نيازهاي خاص خود را دارد ، بسيج کنند.
بديهي است كه رسانه ها زماني مي تواند درمقوله بسيار مهم انتخابات كمك كنند كه سه شرط اساسي آن يعني "حق انتخاب حداکثري "، "رقابت حداکثري " و "مشارکت حداکثري " و البته همه آنهاکيفي ، محقق شود .بهترين کاري که رسانه مي تواند دراين شرايط انجام دهد، کمک به حفظ اخلاق انتخاباتي و دورکردن جامعه از هيجان کاذب سياسي و کمک به افزايش آگاهي هاي سياسي مردم است .رسانه ها مي توانند باارايه ويژگي هاي لازم فرد و يا افرادي كه در معرض انتخاب قرار گرفته اند و تشريح و تبيين وظايف نهادي كه انتخابات براي آن صورت مي گيرد ، و ويژگي هاي لازم فردي براي تصدي مسئوليت ، به ايفاي وظيفه بپردازند .
در انتخابات فوق العاده مهم رياست جمهوري گرم شدن هرچه بيشتر بازار وعده هاي بدون برنامه – كارشناسي نشده – شعاري و امثالهم را شايد بشود از ويژگي هاي منفي آن دانست ، برخي وعده ها از سوي نامزدها و طرح آن در رسانه ها، به اينجا مي انجامد كه بعضي راي دهنده ها ، کارکرد و جايگاه رييس جمهوري را در سطح نهادهاي اجرايي محلي ببينند و انتظارات خود را در آن سطح تنظيم کنند . اين نياز دارد که جايگاه ووظايف رييس جمهوري به عنوان بالاترين مقام اجرايي كشور و شخصي كه بعد ازمقام رهبري بالاترين موقعيت را به استناد قانون اساسي دارد ، براي مردم تشريح و تبيين شود تا مردم با آگاهي هرچه بيشتر به انتخاب رييس جمهوري خود بپردازند.
يك كار و ماموريت كه رسانه ها مي توانند انجام دهند، هدايت مردم به اين سمت و بررسي و تحليل برنامه هاي نامزدها براي امور مختلف کشور در صورت كسب آراي مردم و رسيدن به مقام رياست جمهوري اسلامي است . رسانه ها مي توانند با ارايه کارهاي کارشناسي و تحليلي و تحقيقي روي اين برنامه ها ، مردم را به سمت انتخابي کارآمدتر هدايت کنند.
به طور خلاصه بايد گفت : از اهم کارکردهاي "رسانه " در سطوح مختلف جامعه اعم از منطقه اي ، ملي وحتي فراملي ، بسيج آگانه و توام با مسووليت پذيري توده هاي مردم براي مشارکت فعال و کيفي ، در يک امر عمومي به مانند انتخابات نهادهاي جامعه است . همانطور كه گفته شد و به آرا و نظرات علماي علم ارتباطات مستند است : رسانه به تنهايي داراي "قدرت محدود" است و قدرت اصلي از آن مردم مي باشد .تلفيق دو قدرت مخاطب و رسانه است که مي تواند زمينه هاي شناختي و ادراک عمومي را بسازد و يا حتي به کلي عوض کند. وقتي بحث وظيفه رسانه ها در جريان انتخابات و به طور خاص انتخابات پيش روي رياست جمهوري مطرح مي شود، ما در حوزه ارتباطات سياسي صحبت مي کنيم که اساسا به بحث نقش رسانه ها و اين نکات مهم مي پردازد که چگونه به مردم آگاهي بدهيم که قدرت انتخاب را بالا ببريم . در بحث پيرامون نقش رسانه ها در بسيج مردم براي مشارکت فعال در يک امر سياسي - اجتماعي همچون انتخابات ، قائل بر اين هستيم که " رسانه ها را مي توان به دو گروه دولتي و خصوصي تقسيم کرد، ولي درمجموع رسانه ها بايد افکار عمومي جامعه را (در انتخابات رياست جمهوري ) براي چهار سال آينده کشور آماده نمايند ."
از ديگر سو ، کارکرد رسانه ها در موضوعي چون انتخابات ، را مي توان در پوشش دادن به اولويت هاي سه ضلع مثلت درگير در آن ، يعني سياست مداران ، مردم و رسانه (با تعلقات و وابستگي هاي مختلف ) دانست که برآيند آن ، کارزار انتخابات را در منظر عمومي شکل مي دهد و در نهايت اين مردم هستند که اولويت هاي خود را با کمک ديگر اضلاع و پيش انگاره هاي خويش ، انتخاب مي کنند.
به باور علماي ارتباطات ، از مهمترين وظايف رسانه ها در فصل انتخابات " اطلاع رساني دقيق " است .اطلاع رساني صحيح و دقيق و سريع ازتحولات انتخاباتي از وظايف رسانه هاست .
درجامعه چند صدايي ايران كه رسانه ها هر کدام گرايش خاصي دارند، رسانه ها بايد نيازهاي مردم را شناسايي کنند و اطلاعات صحيح

براي انتخاب درست ، به مردم ارايه کنند. درست است سرعت امر مهمي در اطلاع رساني است ، اما بايد به صحت و دقت نوشته ها نيز به همان اندازه توجه شود.اگرچه به دليل گسترش فن آوري و تعدد رسانه ها،نظارت دولت ها بر اين رکن جامعه کاهش يافته است ، اما بايد صاحبان و سياستگزاران رسانه ها ، مراقب عملکرد رسانه متبوع خود در جهت افزايش آگاهي مردم باشند. رسانه ها بايد با درک شرايط حساس جامعه التهابات و هيجانات كاذب را کاهش دهند و به راي دهندگان كمك كنند تا در كمال آرامش و دقت و بدور از هيجانات ، براساس دانش سياسي به انتخاب اصلح بپردازند.
🌺 ‏برای‌ مطالعه نوشته های نویسنده لطفاً لینک های زیر را دنبال کنید:

https://chat.whatsapp.com/LgEB4ZlnFKY5ohMdKOOZiO1

Http://r-pishdar.blogfa.com

https://eitaa.com/joinchat/1887896129C490688133a

https://t.me/raoufpishdar

eitaa.com/raoufpishdar

instagram.com/raoufpishdar

twitter.com/raoufpishdar

*رئوف پیشدار

استاد دانشگاه و روزنامه نگار - ١۴ اسفند ماه ١۴٠٢
با ارزش ترین و حیاتی ترین عنصر حیات بخش هر نظام، حکومت و دولتی، «سرمایه اجتماعی» یا همان حمایت و اقبال توده ها است.
سرمایه اجتماعی تحت تاثیر گذاره ها و متغیرهای زیادی شکل می گیرد، ارتقاء پیدا می کند، و یا حتی ممکن است از بین برود، که اصلی ترین آن‌ها اعتماد و اطمینان و باورمند بودن به این است که آن نهاد، می تواند و برنامه مدون و روشن و کارشناسی و حمایت شده از سوی نخبگان جامعه را برای تحقق آمال و خواسته های مردم دارد.
رسانه مستقل، قدرت مندترين نهاد سازنده و پاسدار اعتماد عمومی است. کار رسانه به نمایندگی از افکار عمومی حفاظت و حراست از حقوق عمومی است.
مهمترين كاركرد رسانه مستقل در مقام یک نهاد مدنی در موقع بحران است . نهادهاى مدنی به عنوان ستون در جامعه مانع فروپاشى و اتمیزه شدن جامعه مى شوند و قدرت جلوگيری از فروپاشى را دارند و همچنين است نقش نهادهاى مدنى در جلوگيرى از انفجار اجتماعى ،كه از طريق اطلاع رسانى به مردم – دولت ، و نقد پيوسته قدرت سياسى ، زمينه سازى اصلاح مداوم و تدريجی معايب را فراهم مى آورند . بستن جریان ارتباط و ابزارهای آن که عملی غیر ممکن است، یعنی انفعال، یعنی فرار از مقابل واقعیت ها و تسلیم محض بودن! مجاری اطلاعاتی سازنده افکار عمومی اند و در تصمیم گیری ها و تصمیم سازی ها در سطح جهانی، منبع اطلاعات هستند.
آنچه در این شرایط خاص و ویژه کشور، در هر دو بُعد داخلی و خارجی باید مورد توجه عموم قرار گیرد، این مهم است که راه توسعه و پیشرفت تنها با سیاست میانجی و کیش شخصیت ره بجایی نخواهد برد. فردای بهتر و امن ایران با حضور و ظهور همه ی مردم در عرصه های اجتماعی و آموزش های همدلانه با تکیه بر اخلاق مدنی ممکن است .
همگان بویژه نشسته گان بر مسند قدرت باید بدانند؛ می بایست میل به قدرت را بخاطر باز تولید ارزش‌ها و امید در جامعه کنار نهاد، و با مشارکت فعال و واقعی عموم مردم در اداره امور، به فرداهای بهتر امید بست. مشق تاریخی برای فرزندان ایران زمین در همه ی دوران، بویژه حال حاضر؛ تقویت وجدان عمومی و ارتقاء خرد محور نقش و جایگاه خود در جامعه ، پذیرش مسئولیت فردی و جمعی، تلاش برای همزیستی صلح خواهانه و گفت و گویی همدلانه برای تحقق دموکراسی مشارکتی است.
کسی نمی تواند منکر این باشد که کشور با یک جنگ ترکیبی بزرگ درگیر است. جنگ نظامی یا جنگ سخت، موجب وحدت ملی می شود، اما این جنگ اقتصادی است که جوامع را فرو می پاشد و دشمنان نقطه تمرکزشان الان همین جنگ اقتصادی است.
مردم انتظار دارند رئیس دولت، سایه حضور دولت را بر امور مختلف بویژه آن‌هایی که در زندگی یشان اثر گذاری بیشتری دارد، بویژه اقتصاد به آن‌ها بنماید. از این رو از رئیس جمهوری می خواهند با آن‌ها درباره برنامه هایش صحبت کند.
گزارش دهی رئیس دولت به مردم از طریق سخنرانی های تلویزیونی عملی به صواب است ولی کامل نیست. مردم می خواهند و رسانه‌ ها به نمایندگی از آن‌ها تاکید دارند تا رئیس جمهوری در نشستی با خبرنگاران، نه فقط در مقابل دوربین تلویزیون و یک صحبت یک‌طرفه، برنامه های خود را برای برون رفت کشور از مشکلات موجود بویژه اقتصادی بیان کند و این امکان را به کارشناسان و صاحب نظران بدهد تا آن‌ها را نقد کنند که از دل این نقدها، بهترین شیوه و تدبیر امور استخراج شود که مستظهر به حمایت عمومی خواهد بود و تحمل پذیری جامعه بالا می رود. هم‌زمان باید این باور وجود داشته رسانه مستقل لرزه گیر جامعه است. تعطیل رسانه، مرجعیت رسانه ای را کاملاً به دشمن واگذار می کند.
کاهش مستمر ارزش پول ملٌی اقتصاد کشور را با بحران فزاینده ای روبرو کرده است که یکی از خطرناک ترین آن‌ها برای ثبات جامعه ، افزایش شکاف طبقاتی و فقر و از میان رفتن طبقه متوسط جامعه است که لرزش های اجتماعی و سیاسی را بدنبال دارد. افزایش تورم و گرانی و متعاقب آن بیکاری فزاینده ، اقل پیامدهای پیش روی است.
اقتصاد تابع سیاست نیست ، بلکه سیاست باید مطیع اقتصاد باشد تا ملتی در رفاه و آرامش باشد و به باورهایش و حتی ایمانش پای بند بماند.
آقای رئیس جمهوری! مردم خواسته ها و نظراتشان را در شیوه حکومت داری و تعامل با دنیا و چگونگی اداره امور از جمله اقتصاد ، در شعارهای انتخاباتی شما دیدند که رای دادند. اتفاق عجیبی که در زمان جنگ تحمیلی در جامعه داشتیم، این بود که دولت و مردم، چیزی از یکدیگر پنهان نداشتند. بر همین اساس هم، مردم با تمام توان وارد عرصه شده و از همه دارایی‌های خود، اعم از مال و جان و فرزندان خود برای پشتیبانی از جبهه‌های نبرد استفاده می‌کردند و زور قدرت سایه که بتدریج با افزایش قدرت استصواب به کاهش اقتدار جمهور انجامید ، آنقدر نبود که بتواند در برابر اراده ملت مقاومت کند.
واقع آن است که من نگران بازتاب ‌های اجتماعی مساله دشواری‌های اقتصادی و بن بست سیاسی هستم، چون به گونه‌ای رقم خورده که تحمل آن برای عامه مردم سخت است. شکی ندارم که این مردم صبور هستند و همیشه ثابت کرده‌اند. ممکن است که همچنان هم صبر کنند، اما دولت و دولت‌مردان نباید در این‌باره احساس خاطرجمعی کنند. من لرزه های این ناخاطرجمعی را در میزان مشارکت مردم در انتخابات اخیر مجلس و کیفیت و کمیت آن حس کردم.

🌺 ‏برای‌ مطالعه نوشته های نویسنده لطفاً لینک های زیر را دنبال کنید:

https://chat.whatsapp.com/LgEB4ZlnFKY5ohMdKOOZiO1

Http://r-pishdar.blogfa.com

https://eitaa.com/joinchat/1887896129C490688133a

https://t.me/raoufpishdar

eitaa.com/raoufpishdar

instagram.com/raoufpishdar

twitter.com/raoufpishdar

*رئوف پیشدار

استاد دانشگاه و روزنامه نگار - ١٣ اسفند ماه ١۴٠٢
جارو برقی سوخت. از شانس بد من آن‌هم وقتی می خواستم اتاق را تمیز کنم. سند جنایت! در دست من بود که بوی سوختن سیم و پلاستیک تمام خانه را گرفت. توی این سرما نمی شود در و پنجره را باز کرد که دود و بو ، از اتاق بیرون برود.
چه‌کار باید بکنم! با این گرانی لوازم خانگی چطور می توانم دوباره جارو برقی بخرم. قابل تعمیر است! نمی دانم!
جارویی که سوخت را چند دهه پیش که خارج نشین بودم خریدم. معرفت‌ کرد تا امروز همراهی یمان کرد.
محاسبه و حساب و کتاب من به سمت خرید یک جاروی نو است. فرض که این جارو قابل تعمیر باشد، بعید نیست که دوباره نسوزد ، برق هم که نوسان زیاد دارد و شب عیدی کارهای خانه‌ بیشتر از معمول!
هنوز ساعتی از سوختن جارو نگذشته که پیام ها شروع می شود:
* صبح اول وقت جارو را بده تعمیر کنند!
_ نه بابا! این جارو عمرشو کرده. یکی نو باید بخریم!
+ با این گرونی چکار کنیم؟
++ عیده باید زودتر کارها رو انجام بدیم. کارها همه مونده !
« کارها همه مونده »! تا چند دقیقه، حداکثر یک ساعت قبل که جارو سوخت، صحبت از ماندن کارها نبود! برای نظافت شب عیدی خانه برنامه داشتند و چند باری هم گفته بودند که باید کارگری را خبر کنند که کمک کند. من این حرف آخر را نمی شنوم!
نهایت ساعت‌ها صحبت درباره کیفیت برندهای موجود و قیمت ها، قرار بر این می شود که جاروی نو بخریم! قیمت تعاونی قدیمی دولتی پیش از انقلاب ( س) به نسبت بهتر از این شهر و آن شهر! باید باشد که صبح تا شب تو رادیو و تلویزیون تبلیغ می کنند.
تعاونی روزهای عادى هشت صبح باز می شود، مدیری قدیمی دارد و اهالی را به خوبی می شناسد. ساعت من هشت و هفت دقیقه صبح را نشان می دهد که ماشین را جلوی تعاونی پارک می کنم. ده / پانزده نفر صف تشکیل داده اند. از خانمی که در صف نزدیک من است می پرسم :
تعاونی باز نشده؟
شده! ما منتظریم گوشت بیاد!
وضعیت اقتصادی مردم محل ما به نسبت بهتر است، وای به حال مردم مناطق کم درآمد نشین!
مدیر فروشگاه اطلاع می دهد : معلوم نیست چند بسته گوشت بیاد. دیروز سه بسته آمد. لطفا از من و فروشگاه ناراحت نباشید. هر چی بِدن ما به مردم می دیم!
در ماه‌های اخیر که چند باری برای خرید به تعاونی رفته بودم، دیده بودم که تعاونی دو دستگاه جاروبرقی ساخت داخل دارد.
از آن جارو برقی ها خبری نیست. جاش دو جارو برقی جدید گذاشته اند که قیمتش خیلی بیشتر از قبلی ها و تصور من برای خرید است!
فعلا بماند تا سربرج! شاید چیزی علاوه بر دو میلیون و اندی عیدی دادند. سال‌هاست عادت کرده ایم : بماند! ببینم چه کار باید بکنم! عمری است با امروز و فردا کردن زندگی کرده ایم!
🌺 ‏برای‌ مطالعه نوشته های نویسنده لطفاً لینک های زیر را دنبال کنید:

https://chat.whatsapp.com/LgEB4ZlnFKY5ohMdKOOZiO1

Http://r-pishdar.blogfa.com

https://eitaa.com/joinchat/1887896129C490688133a

https://t.me/raoufpishdar

eitaa.com/raoufpishdar

instagram.com/raoufpishdar

twitter.com/raoufpishdar

​​​​*رئوف پیشدار
استاد دانشگاه و روزنامه نگار - ١٢ اسفندماه ١۴٠۲
سیاست های غیر عقلانی و غیر علمی در حوزۀ آموزش عالی و پس از آن در حوزۀ اشتغال و جذب دانش آموختگان دارای تحصیلات تکمیلی، اکنون نتایج فاجعه بار خود را با هزاران دانش آموخته دکتری بیکار آشکار می کند. دکتری هایی که اغلب فاقد مهارت مورد نیاز بازار اند.
بنابر آمارهای رسمی تعداد پنج هزار نفر از دانش آموختگان مقطع دکتری در رشته های مختلف بیکار اَند و در مقابل در آزمون ورودی دکتری سال ١۴٠٣ قرار بر این است که ٢۴ هزار دانشجوی جدید دکتری در دانشگاه های کشور جذب شوند.
محل تعجب است که به رغم وجود بیکاری بالا، همچنان اصرار بر جذب بالای دانشجویان دکتری است که بر آمار بیکاران خواهند افزود.
این حجم بیکاری میان دارندگان مدارک دکتری می تواند نشانه ای باشد از این‌که مراکز دولتی و غیر دولتی برای جذب این دانش آموختگان ناتوان اند و نمی توانند از وجود این افراد استفاده کنند و دیگر این که این دانش آموختگان از دانش و مهارت های ضروری برای انجام کار و فعالیت در بخش های دولتی و غیر دولتی برخوردار نیستند.
مساله قابل توجه ضرورت برنامه ریزی آموزشی و تربیت نیرو براساس نیازهای سنجیده شده است. دانشگاه ها نمی توانند و نباید به روند کنونی که در تربیت و پرورش نیروهای دانشی و ماهر ناتوان اَند، ادامه دهند.
بخش های دولتی و غیر دولتی توان جذب و به کارگیری این نیروها را ندارند این هم نوعی ضعف اساسی است که گسترش و راه اندازی این همه دانشگاه در مناطق مختلف کشور را زیر سوال می برد.
تجربۀ بسیاری از کشورهای توسعه یافتۀ دنیا نشان می دهد که لزومی ندارد تمام دانش آموزان پس از پایان دورۀ دانش آموزی به دانشگاه بروند و بهترین مسیر مهارت آموزی و شناسایی استعدادهای دانش آموزان است تا در مسیر درست و منطقی هدایت شوند.
عدم رغبت به ادامه تحصیل بویژه نزد مردان که دلایلی چند دارد و بیکاری و عدم توان جذب بازار ، مهاجرت و کاهش جمعیت در سن تحصیل دانشگاهی در مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد ، مراکز آموزش عالی بسیاری را با رکود روبرو کرده است. آمار وزارت‌خانه‌های متولی نشان می دهد که هر سال بر تعداد صندلی های خالی دانشگاه‌ها افزوده شده است و امسال تا ٣٠ درصد ظرفیت برخی مراکز آموزش عالی خالی است و این مراکز برای توجیه اقتصادی خود به سمت جذب دانشجویان مقطع دکتری روی آورده اند. مراکزی که بسیاری حتی فاقد هیات علمی با تجربه و متخصص اند.
در شهرهایی مانند قزوین، سمنان، آبیک، تاکستان، ایوانکی، گرمسار و... ورود به دوره رکود فعالیت های دانشگاهی را می توان به وضوح در ترکیب جمعیتی این شهرها که از جمعیت جوان مهاجر آن‌ها کاسته شده و می شود، شاهد بود.
مهاجرت به برون مرز مساله جدیدی نیست، ولی آمار نشان می‌دهد که در سال‌های اخیر بر تعداد افرادی که به دلایلی چند مهاجرت می کنند، افزوده شده است. اگر مساله مهاجرت تحصیلی در گذشته بیشتر نیروهای جوان را شامل می شد، این مساله کاهش سنی یافته و کم نبوده و نیستند والدینی که ترجیح می دهند فرزندان خود را برای تحصیل در مقاطع قبل از دیپلم راهی خارج کنند.
این‌ها که سرفصلی از آن‌ها را مورد اشاره قرار دادم، مسایلی اند که می بایست خیلی فوری مورد توجه کارگزاران امور قرار گیرد که خسارت های آن تا به همین حال نیز غیر قابل جبران است.
🌺 ‏برای‌ مطالعه نوشته های نویسنده لطفاً لینک های زیر را دنبال کنید:

https://chat.whatsapp.com/LgEB4ZlnFKY5ohMdKOOZiO1

Http://r-pishdar.blogfa.com

https://eitaa.com/joinchat/1887896129C490688133a

https://t.me/raoufpishdar

eitaa.com/raoufpishdar

instagram.com/raoufpishdar

twitter.com/raoufpishdar

* رئوف پیشدار
استاد دانشگاه و روزنامه نگار - نهم اسفند ماه ١۴٠٢
آنچه در ایران سبب سردرگمی همه ی تحلیل گران و ناظران امور شده ، این مهم است که مرزهای پوزیسیون و اپوزیسیون مشخص نیست . آنهایی که در قدرت هستند ، قبلی ها را نقد می کنند و تا به پایان دوره و یا تغییر سمت می رسند ، مدعی اند نگذاشتند کار کنیم ! و آنهایی که سودا و رویای قدرت دارند ، فارغ از مسئولیت خود در حلقه کاملاً تنگ چرخش مدیران ! خود را آمده از مریخ ! معرفی می کنند که مَبعُوث شده اند تا چه ها کنند و این دور به نقطه صفر !
بر مردم که روشن است وضعیت موجود ، جز از بی تدبیری سالیان سال ماندگان در قدرت و خود معصوم پندار ، نیست . حلقه بسته مدیریتی کشور که نخبگان را جایی شایسته در آن نیست ، دولت داری را به سمت خانواده گرایی سوق داده که در آن به راحتی والدین مسئولیت هر اتفاقی را گردن طرف مقابل می اندازند و در این میان بیچاره ملت ! که مانند بچه های خانه ، امیدوار است پدر و مادر کمی هم به فکر تغذیه، لباس، مدرسه، کار، ازدواج، مسکن ، بهداشت وسایر نیازهای آنها باشند و پدر و مادر همچنان به سر هم می زنند و سند خیانت ، دزدی ، وابستگی به شرق و غرب ، تحت تاثیر عمه و ننه و خاله بودن ، رو می کنند .
در چنین جو و پلاسمایی ، راست و چپ ، اصلاح طلب و اصول گرا و هر گرایش دیگری معنی ندارد . همه چه در قدرت و چه در سایه ! اپوزیسیون هستند .
در خلا شخصیت های کاریزماتیک رقابت برای رسیدن به صدر میان حلقه های ذی نفوذ قدرت شدیدتر شده است. در این میان همه یک فصل مشترک دارند و جناحی بیشتر ! و آن تحدید هر چه بیشتر جامعه مدنی، چرا که افکار عمومی معترض را مزاحم جدی تقسیم شیرینی قدرت می دانند. افکار عمومی که نماینده ای از خود را در قدرت نمی بیند ، معترض باقی می ماند و این انباشت فریاد ، خطر طغیان را در پی دارد .
پایان هفته انتخابات مجالس را خواهیم داشت ،بیاییم حداقل با خودمان صادق باشیم و بپذیریم راه آشتی دادن مردم با صندوق های رای ، استفاده ابزاری از احساسات و باورها و ایمان مردم نیست .‌ مردم در مناسبت های مختلف در طول ۴۰ سال با قبول سخت ترین و شکننده ترین فشارها ، عشق و ارادت و علاقه خود را به مقدسات و علایق و باورهای خود نشان داده اند. بیایید خلط مبحث نکنیم ، و بپذیریم مردم نه با نظام ، بلکه با حکومت داران قهر کرده اند . مردم حرف هایی دارند که نمایندگان آنها در مجلسین نمی گویند . بخاطر همین در انتخابات اخیر مجلس و ریاست جمهوری کمترین مشارکت ثبت شد . مردم به دولت های بی برنامه ای اعتراض دارند که با هزار وعده سَرِ کار می آیند و مدعی نمایندگی خواست عمومی هستند، امّا همین که سوار بر اریکه قدرت شدند ، جمهور چه معنا یی دارد!
بی اعتنایی به خواسته ها و نظرات مردم، بزرگترین و نابخشودنی ترین توهین به مردمی است که چهار دهه فلج کننده ترین فشارها را تحمل کرده و حالا بواسطه بد عهدی های مستمر ، نمی تواند همچنان کج سلیقگی و بی سلیقه گی قدرت مدارهایی را تحمل کند که با نوستالوژی های دهکده ای خود در دنیای مدرن امروز که هیچ مرز فرهنگی و ارتباطی در آن وجود ندارد ، اصرار دارند با همان استاندارد قرنها پیش بر قدرت بمانند ، و بدتر از همه ، هیچ کس هم مسئولیت نپذیرد و پاسخگو نباشد .خود معصوم پنداری به بزرگترین آفت نظام تبدیل شده است.
در موقعیت شغلی خودم در داخل و خارج کشور ، حوادث و رخ دادهای زیادی را دیده و گزارش کرده ام که زمینه همه ی آنها در نگاه های تحلیلی از زاویه های مختلف ، از متراکم شدن احساسات و خواسته های پاسخ داده نشد و مورد بی اعتنایی قرار گرفتن جمهور ناشی می شد.
به حکم عقل و عرف و دین، " حکومت و ساختارهای حکومتی، امری عرفی و اجتماعی است و بايد با عقل و فهم آن را بررسی كرد نه با تعبد و تقلید." و لذا کسی نباید بگوید که دین می‌گوید رأی دهید یا رأی ندهید، رأي دادن و رأي ندادن ربطي به دین و دين‌داري ندارد. چون‌که انتخابات و حکومت مسئله عقلی و عرفی و اجتماعی است، و هیچ ربطی به دین ندارد. در عین حال که باید ببینیم شرکت در انتخابات نفعش بیشتر است یا ضررش. آیا منتخب یا منتخبان ما به واقع آماده اند که کمر همت به حل مشکلات مردم ببیندند و باری از دوش آنها بردارند یا نه ؟ حکومت برای زندگی دنیا است که وظیفه‌اش علاوه بر برقراری نظم در جامعه، رسیدگی به امورات زندگی مردم است و مایحتاج آنان را باید مهیا کند و ربطی به دین ندارد و همه این ها اموری عرفی است.

🌺 ‏برای‌ مطالعه نوشته های نویسنده لطفاً لینک های زیر را دنبال کنید:

https://chat.whatsapp.com/LgEB4ZlnFKY5ohMdKOOZiO1

Http://r-pishdar.blogfa.com

https://eitaa.com/joinchat/1887896129C490688133a

https://t.me/raoufpishdar

eitaa.com/raoufpishdar

instagram.com/raoufpishdar

twitter.com/raoufpishdar

*رئوف پیشدار
استاد دانشگاه و روزنامه نگار هفتم اسفند ١۴٠۲
فرض این است که نامزدهای نمایندگی مجلس با عبور از سد نظارت استصوابی شورای نگهبان، دارای شرایط عمومی یکسانی هستند، اما آنچه كه قاعدتا موجب تميز این عده با يكديگر و هر يك با ديگري مي‌شود ، برنامه ها و طرح‌هاي نامزدها وهمچنين تيم هاي اجرايي و عملياتي آن‌ها با تعاريف روشن و دقيق در ابعاد و زمينه هاي گوناگون در صورت رسيدن به هدف است.
بدون وجود و حضور نهادهاي مدني قدرتمند كه آرزوها و خواسته هاي راي دهندگان را تجميع، دسته بندي و تبديل به طرح و برنامه كنند و در دوره مبارزه انتخاباتي، آن‌ها را تشريح و ابعاد آن‌را با همه آثار و پيامدها بيان كنند و ضامن اجراي آن برنامه ها در صورت كسب آراي مردم توسط نامزد حمايت شده باشند ، اين انتظار كه يكايك نامزدها با برنامه وارد مبارزه انتخاباتي شوند و به آن وفادار و پاسخگو باشند ، نه انتظاري مقبول ، و نه ممكن است با شرايط و ويژگي‌هايي كه ذكر گرديد ، عملياتي شود.
نهادهاي موجود (و افراد مرجع) كه نامزدي را پيشبري مي‌كنند، از نظر ماهيتي و كاركردي، ويژگي‌هاي تمام و كمال يك نهاد مدني را ندارند. آن‌ها حداكثر، خواسته‌ها و ديدگاه‌هاي دسته و يا نهايتا گروهي را نمايندگي مي‌كنند كه محدوده كوچكي از سلايق را در بر مي گيرد و تعهد آن‌ها عمومي نيست . در چنين شرايطي مسئوليت هر دو طرف راي گيرنده و راي دهنده بسيار سنگين است و آن‌ها خود بايد وظايفي كه در جوامع مردم سالار به‌طور معمول نهادهاي مدني انجام مي دهند را بر عهده بگيرند و چنين وضعيتي خالي از مخاطرات خاص خود نيست .
بیش از چهار دهه پس از پيروزي انقلاب اسلامي و برگزاري تقريبا يك انتخابات در طول هر سال در اين مدت ، همراه با توسعه نظام هاي ارتباطي ، افزايش سطح آگاهي هاي عمومي، جوان‌شدن جمعيت كشور و ويژگي‌ها و خصوصيات ديگر جامعه ، آحاد مردم را باوجود عدم توسعه سياسي در بعد نهادهاي مدني كه خود معلول علت‌هايي است ، امروز به آن سطح از آگاهي سياسي رسانده است كه در یکی، دو انتخابات قبل شاهد بوديم كه چگونه از « حق »خود استفاده كرد و اين پيام را به سياسيون و سياست بازان داد كه از وضعيت موجود راضي نيست و خواهان اصلاحاتي عميق است و اين كار جز با برنامه اي با همه ويژگي‌هاي علمي آن از تدوين تا اجرا و تعهد به آن و وجود مكانيزم‌هايي براي متعهد نگه داشتن سياسيون به آن ، ممكن نيست.
مردم اينك با حقوق خود در فصل، فصل قانون‌اساسي به‌ويژه در فصول حقوق متقابل دولت و ملت به عنوان « ميثاق ملي » آشنا هستند و مي‌دانند كه « راي » هر فرد «حق » او است و هيچ فردي را نمي توان مُكلف به عملي كه حق او را سلب و يا مخدوش مي كند ، كرد. مردم به اين باور رسيده اند كه نامزدها « وظيفه» دارند برنامه و طرح بدهند و مردم « حق » دارند كه به هر يك از نامزدها و يا نامزد خاصي كه سلايق آن‌ها را تامين مي كند ، راي بدهند و يا ندهند.
مردم باور دارند در برابر اعمالي كه حقوق اساسي و يا قانون ديگري براي او شناخته شده باشد، حق رجوع موثر به محاكم ملي صالحه را دارند. اساس و منشاء قدرت حكومت ، اراده مردم است. اين اراده بايد به وسيله انتخاباتي ابراز شود كه از روي صداقت و به‌طور ادواري صورت پذيرد. انتخابات بايد عمومي و با رعايت مساوات باشد و با راي مخفي يا طريقه اي مانند آن انجام گيرد كه آزادي راي را تامين كند.
هر كس در اجراي حقوق و استفاده از آزادي‌هاي خود فقط تابع محدوديت‌هايي است كه به وسيله قانون منحصرا به منظور تامين شناسايي و مراعات حقوق و آزادي‌هاي ديگران و براي رعايت مقتضيات صحيح اخلاقي و نظم عمومي و رفاه همگاني در شرايط يك جامعه دموكراتيك وضع شده است .
در غیاب نهادهای مدنی واقعی ، پوپولیست و حرکت ها و گفتارهای مردم فریبانه شکل می گیرد و هر نامزدی شعاری را برای خوش آمدن رای دهندگان فارغ از عملی بودن یا نبودن و حتی فراتر از اختیارات بالاترین مقام اجرایی کشور می دهد.
🔶 حکم شرعی انتخابات؟
با نزدیک شدن به انتخابات‌ مجلس، بحث و گفت‌وگو درباره آن رونق می‌گیرد و بسیاری از شهروندان از جنبه اجتماعی و سیاسی و اقتصادی درباره آن نظر می‌دهند. در این شرایط برخی هم به لحاظ دینی مساله را دنبال می‌کنند که حکم شرعی آن چیست؟
توضیحات زیر را که استادم آیت‌الله محمد سروش محلاتی چندی پیش ارائه کرد، به فهم دینی موضوع، می‌تواند کمک کند:
برای درک حکم شرعی انتخابات، سه راه وجود دارد:
--مراجعه به مرجع تقلید و اخذ فتوا از او
--مراجعه به فقیه حاکم و اخذ حکم از او

--تشخیص موضوع توسط خود شهروندان
مراجعه به مرجع تقلید:
موضوع انتخابات در قلمرو تقلید قرار ندارد چون تقلید در اموری است که شرع برای آن حکمی کلی مقرر فرموده و مجتهد با مراجعه به کتاب و سنت آن را استنباط می‌کند، در حالی که انتخابات فاقد یک حکم کلی و دائمی در منابع اسلامی است و برحسب شرایط مختلف و انطباق عناوین متفاوت می‌تواند واجب یا حرام و یا دارای احکام دیگری باشد و فقیه مرجع هر چند در ارتباط احکام اعلم باشد ولی الزاما در تشخیص شرایط و موقعیت انتخابات صاحب نظر نیست و حتی اگر صاحب نظر باشد، مقلد که خود در مسائل عینی جامعه اهل فهم و درک است، حق ندارد شعور خود را تعطیل نموده و به تقلید روی آورد.
اساسا اگر فرض شود که شرع هم - به جهت حفظ نظام و مانند آن - حکم به وجوب شرکت در انتخابات کرده باشد، تشخیص مصداق این حکم کلی، با خود مکلف است. مثلا فقیه فتوا به وجوب نهی از منکر می‌دهد ولی مقلد خود باید تشخیص دهد که آیا منکری اتفاق افتاده یا نه؟ اگر منکری هست، با چه شیوه ای می‌توان آن را رفع کرد؟ فقیه در تشخیص مصادیق، مرجع نیست و تشخیص مصادیق خارج از قلمرو تقلید از فقیهان است.
🔻مراجعه به حاکم
اگر فقیه حاکم، حکم به وجوب شرکت در انتخابات کند، اطاعت از وی واجب می‌گردد. البته حکم فقیه جامع الشرایط در انتخابات می‌تواند وجوب شرعی پدید آورد ولی این حکم برای کسی الزام آور است که چند مقدمه را پذیرفته باشد:
الف) از نظر فقهی(ولو بر حسب تقلید) حکم حاکم را واجب الاطاعه بداند. چون اصل حجیت حکم فقیه در امور عامه مورد اختلاف نظر بین مراجع تقلید می‌باشد، از این‌رو کسانی که مقلد مراجع معظم حضرات آیات سیستانی، شبیری زنجانی و وحید خراسانی هستند، حکم حاکم برایشان فاقد اعتبار و حجیت است.
ب) موضوع انتخابات را در قلمرو حکم بداند، از این رو کسی که اعتقاد دارد انتخابات در حوزه حقوق غیر قابل اجبار است، قهرا حکم برای او مسئولیت آور نیست.
ج) حجیت حکم حاکم در صورتی است که علم به خطای حاکم نباشد، از این رو کسی که وجدانا چنین حکمی را ناشی از خطا و اشتباه حاکم در تشخیص امور، بدلیل عدم احاطه به مصالح واقعی و یا تعارض منافع می‌داند نمی‌تواند به آن عمل کند.
تعبیر "فقیه مأمون" در کلمات فقها فراوان تکرار شده است یعنی فقیهی که با فتوا بدنبال توجیه در جهت منافع خویش نیست.

🔻تشخیص شهروندان
انتخابات در قلمرو حقوق مردم است و نسبت به آن ذاتا تکلیفی وجود ندارد ولی با توجه به شرایط خاص جامعه ممکن است تکلیف سلبی یا ایجابی به آن تعلق بگیرد.
بحکم عقل و خرد ما نمی‌توانیم نسبت به سرنوشت خودمان بی تفاوت باشیم و باید برای جلوگيري از ظلم و فساد و تبعیض مبارزه کرده و برای اصلاح امور و استقرار عدالت تلاش کنیم و البته شرع هم همین را از ما می‌خواهد ولی فهم شیوه و روش مطلوب را شرع بر عهده خود ما قرار داده و اینجا، جای تقلید از فقیهان نیست.
مردم، خود باید تشخیص دهند که حضور یا عدم حضور در انتخابات چه تاثیری بر سرنوشت شان دارد؟ این کار به اصلاح امور کمک می‌کند و یا به عکس فساد را افزایش می‌دهد؟
البته رأی دادن یا رأی ندادن مانند هر فعل یا ترک دیگری با توجه به پیامدهای اجتماعی و اقتصادی و سیاسی آن مسئولیت آور است و اگر در روند اداره کشور تاثیر مثبت یا منفی جدی داشته باشد، باید هر کسی در کمال آگاهی و تقوی بر معیار حق تصمیم بگیرد و خداوند متعال را بر آن حاضر و ناظر ببیند.
و بهر حال چون تشخیص به افراد محول شده، احدی نمی‌تواند دیگری را به ارتکاب معصیت و فسق متهم نماید.
تفاوت موضع گیری در انتخابات که ناشی از اختلاف در بینش سیاسی و درک متفاوت از شرایط است، نباید رنگ دینی بخود بگیرد و یا به سوء استفاده از مقدسات مذهبی بیانجامد.

🌺 ‏برای‌ مطالعه نوشته های نویسنده لطفاً لینک های زیر را دنبال کنید:

https://chat.whatsapp.com/LgEB4ZlnFKY5ohMdKOOZiO1

Http://r-pishdar.blogfa.com

https://eitaa.com/joinchat/1887896129C490688133a

https://t.me/raoufpishdar

eitaa.com/raoufpishdar

instagram.com/raoufpishdar

twitter.com/raoufpishdar

​​​​​*رئوف پیشدار
استاد دانشگاه و روزنامه نگار - اول اسفند ١۴٠۲
قوه قضائیه برخلاف سایر جاهایی که سرورهای آن‌ها هک شد و فقط تکذیب کردند و گذشتند، هک سرورهای خود را تأیید کرده است. یک گروه هکری مدعی شده که در یک حمله سایبری، به «سامانه مدیریت پرونده های قضایی» نفوذ کرده و «میلیون‌ها» سند به دست آورده است.
پیش از این وب‌سایت‌های ریاست جمهوری و دوربین‌های امنیتی زندان اوین، صدا و سیما، سامانه توزیع بنزین، مجلس شورای اسلامی و چند وزارت‌خانه و سازمان و حتی شرکت های خدماتی مثل شرکتی که غذا سفارش می گیرد و دَرمنازل تحویل می دهد نیز هک شده بود.
از قوه قضائیه و دولت و مجلس تا شرکت توزیع کننده غذا حال باید گفت که اطلاعات بسیار زیادی از کشور و مردم در اختیار هکرهاست که به راحتی می توانند با تلاقی آن اطلاعات برای اهداف مورد نظر، هر بهره برداری ای که بخواهند از آن بکنند. برای هر فرد و جامعه، اطلاعات با ارزش ترین سرمایه است و از این رو می گوییم؛ اطلاعات حکم ناموس را برای صاحب آن دارد و وظیفه حاکمیت محافظت از اطلاعات، و مراقبت از دسترسی های غیر مجاز به اطلاعات در حوزه های حاکمیتی بویژه است.
واقعه هک سرور های قوه قضائیه و چند روز قبل تر مجلس و با عنایت به سوابق دیگر موضوع ، نشان می دهد به رغم ادعاها ، زیر ساخت های کشور بخصوص در حوزه سایبری آسیب پذیر است و نمی توان و نباید با عبارت های دلخوش کننده تهدیدات را دست کم گرفت .
وسعت و عمق نفوذ دشمن در هک سیستم بنزین که مبتنی بر یک سیستم ملی و نه اینترنت است ، درعین حال که نشان از یک برنامه ریزی طولانی مدت و لجستیک بالا دارد که کار یک گروه هکری نیست و حتما دولتی پشت آن است ، باید نزد نهادهای امنیتی همچنین مساله « نفوذ»، بیشتر از قبل و در ابعاد مختلف به مطالعه و تحقیق گرفته شود.
در عرصه دفاعی ، آفند و پدافند امروزه به حوزه هایی کشیده شده است که بتواند اهداف اساسی در سمت مقابل را به صورت اساسی با سرعت و وسعت هدف قرار دهد . در گذشته که جنگ ها بیشتر به سخت افزار متکی بود هم ، تاسیسات حیاتی طرف مقابل ، اولین هدف در آفند ها بود. اتکای شبکه های زیر ساخت در اغلب کشورهای توسعه یافته و یا در حال توسعه به مدد خدمات سایبری ، حوزه عمل های ستیزه گرانه و تخریبی را مدت‌هاست به این حوزه کشانده است و از همین رو موضوع پدافند سایبری مورد توجه کشورها قرار گرفته است .‌
پدافند غیرعامل به معنای کاهش آسیب‌پذیری در هنگام بحران‌، بدون استفاده از اقدامات نظامی و صرفا با بهره‌گیری از فعالیت های غیرنظامی، فنی و مدیریتی است و در ایران سازمان ویژه ای این ماموریت را برعهده دارد که با عنایت به کارنامه اش، بنظرم باید در ساختار و سازمان آن و منطبق سازی اش تجدید نظر کرد.
حملات سایبری به زیر ساخت های ایران محدود به موارد مورد اشاره نیست .‌ به تایید مقامات مسئول ، تاسیسات ایران در چند بخش دیگر مانند راه آهن و مرکز آمار نیز در سال‌های اخیر هدف حملات سایبری قرار گرفته که کارشناسان ایرانی توانسته اند آنها را دفع و یا پس از درگیری خنثی کنند .
تمامی شواهد و‌قرائن دلالت بر آن دارد که عمده هدف حملات سایبری علیه ایران، سخت کردن زندگی ایرانی ها است .
حتی اگر اسرائیل عامل این حمله سایبری نباشد ، این حمله با آخرین استراتژی نهادهای امنیتی تل آویو علیه برنامه هسته‌ای ایران همراه است که آن، بهره برداری از سبک زندگی طبقه متوسط ​​ایران است.
مقامات امنیتی اسرائیل اخیراً هدف خود را متوجه افکار عمومی ایران یا حداقل طبقه متوسط ​​شهری تحصیل‌ کرده، کرده اند، چراکه آن‌ها را نقطه ضعف تهران می دانند. اسرائیل بر این باور است که این گروه تحمل آسیب به کیفیت زندگی خود را آن‌چنان ندارد.
عموم کشورهای دنیا نسبت به حملات سایبری رویکرد پیشگیری دارند. در ایران و طبق قانون، مجازات های سختی علیه فردی که دسترسی غیر مجاز به یک سامانه رایانه‌ای پیدا ، و در امنیت و آسایش عمومی اخلال ایجاد کند و همچنین برای فردی که مسئولیت حفظ این سامانه را داشته و براثر بی‌مبالاتی نتوانسته از این وضعیت جلوگیری کند؛ هم مجازات خاصی در نظر گرفته است اما هک پی در پی سرورهای نهادهای اصلی حاکمیت و حملات سایبری به زیر ساخت‌ها نشان می دهد که بسیار آسیب پذیریم و آن‌چه گفته شده و می شود، صرفاً ادعاست تا زمانی که عکس آن ثابت نشود.

🌺 ‏برای‌ مطالعه نوشته های نویسنده لطفاً لینک های زیر را دنبال کنید:

https://chat.whatsapp.com/LgEB4ZlnFKY5ohMdKOOZiO1

Http://r-pishdar.blogfa.com

https://eitaa.com/joinchat/1887896129C490688133a

https://t.me/raoufpishdar

eitaa.com/raoufpishdar

instagram.com/raoufpishdar

twitter.com/raoufpishdar