"جرج بوش "‌رييس جمهوري آمريكا اين هفته در سفر به خاورميانه بار ديگر كوشيد تا        " ايران هراسي " را كه به حربه اي كهنه و بدون تاثير در افكار عمومي مبدل شده است ، به عنوان يك محور تبليغي عليه ايران به پيش ببرد. او مطابق معمول همه مقامات آمريكايي سفرش را از فلسطين اشغالي و اين بار در روزي شروع كرد كه بمناسبت سالگرد تشكيل رژيم صهيونيستي درتقويم ملت هاي منطقه    " روز نكبت " خوانده مي شود . " بوش "‌ در مجموعه سخنراني هاي خود در خاورميانه و از جمله در "كنست "‌پارلمان رژيم صهيونيسي ، از "‌اتحاد استراتژيك " اين رژيم و آمريكا سخن گفت و در مقابل ضمن متهم كردن ايران به دنبال كردن برنامه پنهاني هسته اي ، ناكامي هاي آمريكا در اشغال عراق را به حساب ايران گذاشت.

  بوش در سخنانش  در پارلمان رژيم صهيونيستي با تكرار اتهامات قبلي خود مبني برنظامي بودن  برنامه هاي هسته اي ايران ، مدعي شد كه اجازه دادن به ايران براي دستيابي به تسليحات هسته اي كه تهران هميشه گفته دنبال آن نيست ، " يك خيانت غير قابل بخشش " است.

بوش كه كشورش تنها كشوري است كه در تمامي تاريخ بشر تاكنون از سلاح هسته اي عليه كشوري ديگر (ژاپن ) استفاده كرده است ، از گناه بزرگ هسته اي شدن اسراييل كه اساس سياست تجاوزكارانه اش را به اعتراف رهبران آن ، برپايه سلاح هاي هسته اي قرار داده است و اين گناه تا ابد بردوش آمريكاست ، سخني نگفت و در همان زمان عهد كرد تا در قتل عام مردم فلسطين در اراضي اشغالي كه وي آنها را "‌تروريست " خواند ، در كنار رژيم صهيونيستي باقي بماند.

 اسراييل بيش از 50  سال است كه با پشتيباني و حمايت صريح آمريكا ، يك برنامه خطرناك و سري تسليحات هسته اي را با گريز از نظارت جامعه جهاني بر اين برنامه ها ، به كمك واشنگتن به پيش مي برد ، برنامه اي كه به تاييد آژانس بين المللي انرژي هسته اي تاكنون و حداقل به توليد 200 بمب اتمي انجاميده است كه چيزي جز عناد رژيم صهيونيستي با جامعه جهاني نيست.

 رژيم صهيونيستي در پس برنامه هاي مخفي هسته اي خود ، ماهيت تروريستي و متكي برتجاوز و تهديد به زور عليه ديگر كشورها را پنهان كرده است كه خطر اين رژيم را براي صلح و امنيت جهاني و رژيم هاي حقوقي تنظيم كننده  روابط بين المللي ، دو چندان مي كند.

آنچه دراين ميان بيش از هرچيزي مايه تاسف است ، اين مهم مي باشد كه رژيم صهيونيستي با دراختيار گرفتن عمده  رسانه هاي ارتباطي جهان از جمله رسانه هاي آمريكايي ، ضمن پنهان كردن ماهيت واقعي خود ، با آدرس دهي غلط سعي    مي كند نگاهها را از برنامه هاي هسته اي مخفي و ساير اقدامات دهشت افكنانه اش در سرزمين هاي اشغالي دور ، و متوجه كشورهايي مانند ايران كند كه برنامه هاي شفاف و قانوني و نظارت شده هسته اي دارند و در عين حال برخلاف رژيم صهيونيستي و حامي آن آمريكا ، هرگز عليه كشوري متوسل به زور ويا حتي تهديد نشده اند.

دادن آدرس هاي غلط درباره موضوعات مختلف به افكار عمومي براي انحراف آن و يا جهت دادن به سمت و سويي خاص ، يكي از شگردهاي دولتمردان آمريكا   و رژيم اسراييل است .  ظرافت ها و دقايقي كه در اين تكنيك بكار بسته مي شود ، بقدري پيچيده و در عين حال متنوع است  كه  عموما تشخيص آنرا براي مخاطب ، حتي  " مخاطب فعال " دشوار مي سازد.      برنامه هاي هسته اي ايران يكي از اين موارد است. دستيابي به انرژي صلح آميز هسته اي بمنظور بهره برداري علمي و اقتصادي از آن ، هدف ايران در برنامه هاي هسته اي اش است و پيمانها و پادمانهاي ناظر بين المللي اين حق را براي آن به رسميت      شناخته اند .

 " برائت " يك اصل عمومي است و نمي توان و نبايد تا زماني كه خلاف امري اثبات نشده ، هيچ فرد حقوقي و يا حقيقي را متهم به انجام و يا حتي تعقيب امري كرد كه براساس توافقهاي عمومي و يا قوانين و رويه هاي شناخته شده و پذيرفته ، تخلف محسوب مي شود. با اين همه ، آمريكا و رژيم صهيونيستي در آدرسي غلط ، مدتهاست كه مي كوشند تا افكار عمومي را نسبت به برنامه هاي هسته اي ايران مسموم كنند و چنين وانمود سازد كه هدف اول و آخر ايران از روي آوري به فناوري هسته اي ، صرفا و صرفا توليد سلاح هسته اي است .

 ايده " خاورميانه عاري از سلاح هاي هسته اي " ، ايده اي  است كه ايران چند دهه است آنرا تعقيب         مي كند و تعهد اين كشور  به عنوان يكي از اعضاي قديمي آژانس بين المللي انرژي هسته اي به تمامي پروتكل ها و پادمانهاي ناظر ،  مي تواند نشانه تعهد راسخ و صداقت آن به ايده اي باشد كه مطرح  و تحقق آنرا  دنبال مي كند.

 همانطور كه گفته شد ،  اسراييل از نگاه آژانس بين المللي انرژي هسته اي نهاد ناظر سازمان ملل ، رژيمي برخوردار از سلاح هاي هسته اي شناخته شده است كه در زرادخانه هاي آن بيش از 200كلاهك هسته اي نگهداري مي شود و اين كلاهك ها خطري بالقوه براي صلح و ثبات جهاني بويژه در منطقه پرآشوب خاورميانه است. اسراييل رژيمي است كه از بدو پيدايش در سال 1948 ميلادي تكيه خود را براي حيات سياسي بر تسليحات بويژه از نوع هسته اي آن استوار كرده است. موشه دايان، وزير جنگ پيشين رژيم اسراييل  بر اين باور بود " در صورتي كه اسراييل در خاورميانه نتواند با سلاح متعارف قدرت بازدارندگي‌اش را به منصه‌ي ظهور برساند ،  بايد به سلاح هسته اي  پناه ببرد."  به همين منظور در مرحله‌ي اول، وزارت جنگ اين رژيم تصميم به تشكيل كميته‌ي پژوهش‌هاي هسته اي متشكل از پنج كارشناس برجسته‌ي اسراييلي به رهبري پروفسور "برگمان " گرفت، كار اين كميته برنامه‌ريزي براي تاسيس نيروگاه هسته اي و اعزام هيات علمي به نقاط مختلف جهان براي كسب و تقويت دانش هسته اي بود.

   در مرحله دوم رژيم صهيونيستي به جمع آوري پول روي آورد به طوري كه توانست با كمك دولت‌هاي انگليس و آمريكا تا سال 1953 ميلادي 100 ميليون دلار از ثروتمندان يهودي جهان براي رسيدن به توان هسته اي جمع آوري كند و در همين راستا در زمان نخست وزيري بن گوريون، شيمون پرز مسوول مذاكرات اتمي اين رژيم با فرانسه شد و سرانجام با كمك فرانسه و آمريكا كار ساخت نيروگاه ديمونا را در سال 1963 به پايان رساند.

  به باور تحليلگران ، علت همكاري فرانسه با اسراييل اين بود كه فرانسه براي تسلط مجدد بر كانال سوئز و تفوق در درگيري با بخشي از دنياي عرب، اسراييل را به عنوان يكي از متحدان طبيعي خود مي‌دانست و در نتيجه به فكر تقويت اين رژيم به عنوان هم پيمان خود در خاورميانه افتاد، تا جايي كه نخست وزير فرانسه اعلام كرد يك بمب هسته ای به اسراييل مديون است! بدين ترتيب در اكتبر 1957 فرانسه و اسراييل توافقاتي براي ساخت يك راكتور 24 مگاواتي امضا كردند، در اين پروتكل‌ها به يك كارخانه فرآوري شيميايي نيز اشاره شده بود. اين كارخانه به طور مخفيانه با همكاري تكنسين‌هاي اسراييلي و فرانسوي در منطقه‌اي  از صحراي نقب به نام" ديمونا "ساخته شد. اهميت ديمونا به حدي بود كه يك آژانس اطلاعاتي جديد به نام LEKEM‌ براي مخفي نگهداشتن و محافظت از اسرار و تاسيسات آن تشكيل شد و بدين ترتيب 1500 اسراييلي و فرانسوي در ديمونا مشغول به كار شدند. از سوي ديگر نيروي هوايي فرانسه پس از خريد آب سنگين از نروژ به رغم اين تعهد كه آن را به هيچ كشور ثالثي منتقل نمي‌كند 4 تن از اين مواد را مخفيانه به اسراييل منتقل كرد. تا زمان افشاگري "مردخاي وانونو" يك يهودي مراكشي الاصل و كارشناس  هسته اي اسراييل  كه در مصاحبه با روزنامه انگليسي ساندي تايمز در 5 اكتبر سال 1986 پرده از فعاليت‌هاي هسته اي اين رژيم برداشت، هيچ كس اطلاعي از اين فعاليت‌ها نداشت و بدنبال اين افشاگريها بود كه " وانونو" به 18سال زندان محكوم شد كه پس از آزادي اجازه خروج از سرزمين هاي اشغالي و مصاحبه و ديدار عمومي به وي داده  نمي شود.

      بااين افشاگري، توجه كارشناسان هسته اي جهان به رژيم صهيونيستي جلب شد و علي رغم پنهانكاري و محدوديت‌هاي شديدي كه ازسوي اين رژيم انجام گرفت، طي تحقيقاتي فاش شد كه اسراييل به غير از ديمونا داراي دو مركز هسته اي ديگر به نامهاي "نحال سوريك " و " بني روبين" است. براساس يك گزارش نظامي كه سال 2003ميلادي در آمريكا منتشر شد، اسراييل در سال 1967، 15 بمب هسته اي داشت  كه تا سال 1980 تعداد آنها به 200 و تا سال 1997 به 400 بمب رسيد. صهيونيست‌ها همچنين  در سال 1973، 20 موشك هسته اي و در سال 1974 هم 3 واحد توپخانه‌ي هسته ای برپا كرده بودند كه هر واحد 12 توپ 175 ميليمتري و 230 ميليمتري داشت. در سال 1984 صهيونيست‌ها 31 بمب پلوتونيوم و 10 بمب اورانيوم توليد و در سال 1994 بين 64 تا 112 بمب با كلاهك كوچك و 50 موشك هسته اي از نوع ريما ساختند. اسراييل همچنين در دهه 90 ميلادي سه زير دريايي از آلمان خريداري كرد. اين زيردريايي‌ها بسيار پيشرفته  كه "دولفين"، "لوياتان "و "تكوما " نام دارند ، با كمك مالي كشورهاي آلمان و آمريكا  ساخته شده‌اند و قادر به شليك موشك‌هاي كروز با بار هسته اي هستند .اين زيردريايي‌ها در ماه مارس 1999 و اوت 2000 عملياتي شده‌اند. با اين حجم گسترده فعاليت‌هاي هسته اي اسراييل ، آمريكا و كشورها اروپايي‌ كه مدعي عاري سازي جهان و منطقه خاورميانه از سلاح‌هاي هسته اي مي‌باشند، نه تنها هيچ اعتراضي نكرده بلكه همواره از اين فعاليت‌ها چشم‌پوشي كرده‌اند و زماني كه آريل شارون، نخست وزير اين رژيم براي اولين بار در 31/7/2004 با اعتراف به داشتن سلاح اتمي گفت "اسراييل سلاح‌هاي اتمي خود را با موافقت و رضايت آمريكا در اختيار دارد" جامعه‌ي جهاني و آژانس بين‌المللي نه تنها هيچ عكس‌العملي نشان ندادند،  بلكه با سكوت خود و دادن آدرس غلط ! اين فعاليت‌ها را تاييد كردند.

براي مطالعه بيشتر در خصوص برنامه هاي هسته اي اسراييل و چگونگي حمايت آمريكا و اروپا از اين رژيم و تهديداتي كه از اين ناحيه متوجه صلح و امنيت جهاني است ، مطالعه منابع زير توصيه مي شود: 1- خبرگزاري فرانسه 30/10/83 -2 - اسراييل و سلاح‌هاي هسته اي- نوشته آونر كوهن- ترجمه رضاسعيد محمدي- ناشر: دفتر مطالعات سياسي و بين‌المللي وزارت خارجه 3- روزنامه ايران 19/4/83 -4- روزنامه جمهوري اسلامي 26/2/83 – 5—روزنامه همشهري26/2/83 و6- وبلاگ                            http://r-pishdar.blogfa.com