​​​​​​* رئوف پیشدار
استاد دانشگاه و روزنامه نگار
با ارزش ترین و حیاتی ترین عنصر حیات بخش هر نظام، حکومت و دولتی، «سرمایه اجتماعی» یا همان حمایت و اقبال مردمی است. این سرمایه برای همه ی نظام های سیاسی دارای ارزش حیاتی است، ولی برای نظام هایی که جنبه دینی دارند، حیاتی تر است از این حیث که نظام با باورهای دینی و ایمانی مردم پشتیبانی می شود و حفظ آن نیز به همین جهت در باور دین مدارها «واجب» می شود، اگر چه در سوی دیگر این نظر وجود دارد که « حکومت و ساختارهای حکومتی، امری عرفی و اجتماعی است و بايد با عقل و فهم آن را بررسی كرد نه با تعبد و تقلید»

یک حکومت دینی نمی تواند رفتارهای توتالیتری داشته باشد، زیرا رفتار و عملکرد آن به حساب دین گذاشته می شود و دین به اعتبار کلام الله مخالف شدید آن است. در چنین نظامی حکومت نمی تواند اراده ای جز نظر و خواست مردم داشته باشد که در سیره پیامبر اکرم (ص) و معصومین (ع) بوده است . این یعنی تابع افکار عمومی بودن.


سرمایه اجتماعی تحت تاثیر گذاره ها و متغیرهای زیادی شکل می گیرد، ارتقاء پیدا می کند، و یا حتی ممکن است از بین برود، که اصلی ترین آن‌ها اعتماد و اطمینان و باورمند بودن به این است که آن نهاد، می تواند و برنامه مدون و روشن و کارشناسی و حمایت شده از سوی نخبگان جامعه را برای تحقق آمال و خواسته های مردم دارد.
رسانه مستقل به معنای عام آن از رسانه های سنتی گرفته تا رسانه های مدرن و حتی تریبون هایی مانند نماز جمعه و جماعت‌ که در طبقه بندی رسانه های ارتباطی، قرار می گیرند ، قدرت مندترين نهاد سازنده و پاسدار اعتماد عمومی است. کار رسانه به نمایندگی از افکار عمومی حفاظت و حراست از حقوق عمومی است. پاکی جامعه و پاک دستی مدیران آن هر که می خواهد باشد، از جمله همین حقوق عمومی است و استثنایی ندارد، خاصه که در مقام حکومت، وعظ و خطابه و جایگاهی رفیع مانند امام جمعه باشد و یا قرار گیرد، که در آن موقعیت حتی کوچک‌ترین خطایی قابل اغماض نیست و بلافاصله به حساب دین نوشته می شود.
توجه داریم که مجاری اطلاعاتی سازنده افکار عمومی اند و در تصمیم گیری ها و تصمیم سازی ها در سطح جهانی، منبع اطلاعات هستند.آنچه در این شرایط خاص و ویژه کشور، در هر دو بُعد داخلی و خارجی باید مورد توجه عموم قرار گیرد، این مهم است که راه توسعه و پیشرفت تنها با سیاست میانجی و کیش شخصیت ره بجایی نخواهد برد. فردای بهتر و امن ایران با حضور و ظهور همه ی مردم در عرصه های اجتماعی و آموزش های همدلانه با تکیه بر اخلاق مدنی ممکن است . این مهم بدون توجه به افکار عمومی که سازنده متغیرهای اساسی و حیاتی مانند همبستگی در دو بعد دینی و ملی است، عملی نیست.
یک حکومت دینی نمی تواند رفتارهای توتالیتری داشته باشد، زیرا رفتار و عملکرد آن به حساب دین گذاشته می شود و دین به اعتبار کلام الله مخالف شدید آن است. در چنین نظامی حکومت نمی تواند اراده ای جز نظر و خواست مردم داشته باشد که در سیره پیامبر اکرم (ص) و معصومین (ع) بوده است . این یعنی تابع افکار عمومی بودن.

🌺 ‏برای‌ مطالعه نوشته های نویسنده لطفاً لینک های زیر را دنبال کنید:

https://chat.whatsapp.com/LgEB4ZlnFKY5ohMdKOOZiO1

Http://r-pishdar.blogfa.com

https://eitaa.com/joinchat/1887896129C490688133a

https://t.me/raoufpishdar