*رئوف پیشدار
استاد دانشگاه و روزنامه نگار - چهارم بهمن ١۴٠۲
درتاریخ سیاست و انقلاب ها این عبارتی آشنا است که « رهبران انقلاب، در دوره مبارزه برای کسب قدرت که هدف اصلی است، به زبان توده ها حرف می زنند و همذاد پنداری نشان می دهند و اما پس از آن، زبان و موضع آنان قدرت! می شود، چون خود قدرت شده اند.»
در یک ماه گذشته ١٠ آدم دارای عنوان و سمت که برای رسانه ها مرگ آنان ارزش خبری داشته، از دنیا رفته اند. این‌ها در قدرت بودند که حضرت عزرائیل انجام ماموریت کرد. معلوم نبود که جنابشان اگر سراغ شان نمی رفت تا کی و چه زمانی احساس تکلیف و وظیفه می کردند و اصرار داشتند در قدرت بمانند و صندلی را خالی نکنند و به بازنشستگی نروند که درد بازنشستگان را در دولت های شعاری بفهمند! و با پوست و گوشت حس کنند.
نه با گذشت زمان، از ابتدا هم معلوم بود و هست و خواهد بود که دولت های بی برنامه و ناصادق در اداره امور، هر کدام که سر کار بیایند از هر جناح و دار و دسته، جز مشتی وعده غیر قابل تحقق، و پنهان شدن پشت سادگی های درصدی از مردم که هنوز به باورهایی هستند و این دولت‌ها به رای آن‌ها می بالند ، چیزی برای عرضه ندارند و حاصلش می شود، دولتی یک‌دست که فقط به لطف و برکت آرای باطله، قدرت گرفته است و نتیجه اش آن می شود که وقتی همسایه با هواپیما و بمب و موشک، پاسخ موشک پراکنی را می دهد، رئیس دولت به بازدید اطراف خوش آب و هوای پایتخت می رود و وعده می دهد که جلوی ساخت و ساز های غیرقانونی را می گیرد. مگر نه این‌که ده‌ها سال است اراضی این مناطق و جاهای دیگری از کشور به چنین بلایی گرفتار آمده و نابود شده است و قدرت! همچنان شعار می دهد.
برنامه داری علمی و منطقی و اداره امور بر مبنای خرد جمعی نخبگان جامعه، اساس دولت داری هاست. این‌جا دولت ها شعار می دهند و وقتى کم می آورند این همان خلق / امت / مردم هر چه دلتان می خواهد بنامیدش، باید سنگ زیرین آسیاب باشد.
دولت هایی این چنینی شعار « نهار مجانی » را می دهند، جمعی برای مدتی آن‌را باور می کنند، اما در عمل جیب آن‌هاست که جاهایی دیگر چند برابر، خالی شده است.
از نمونه های روزهای اخیر دست بردن دولت در سهمیه بنزین و افزایش قیمت اینترنت و کلی کالاهای دیگر! که با و بی واسطه در اختیار و کنترل دولت است و مالیات های جورواجور!
از کیفیت زندگی همین برایمان مانده است که به نوشته « اعتماد» در روز سوم بهمن ١۴٠۲ حتی سگ‌ها هم بلانسبت شما! هوای آلوده تهران را تحمل نکرده و تعدادشان در خیابان‌ها، مثل کلاغ‌ها و گنجشک ها کم شده است.
لطفاً یک روز به بهشت زهرا سلام الله علیها سالن عروجیان سربزنید، خواهید دید که چه تعداد بر اثر عوارض مستقیم و غیر مستقیم آلودگی هوا مرده اند.
« همشهری» ارگان شهرداری نوشته است : هر سال ۴۵ هزار نفر در ایران به دلیل آلودگی هوا می میرند. بیش از ۱۳ درصد مرگ‌های طبیعی در ایران منتسب به آلودگی هوا است و این آمار در حال افزایش است. سال گذشته ۲۶ هزار و ۳۰۷ نفر فرد بالای ۳۰ سال با دلایل منتسب به آلودگی هوا جان خود را از دست دادند که این آمار ۲۶ درصد بالاتر از آمار مرگ‌های سال ۱۴۰۰ است. به گفته کارشناسان، خودروهای فرسوده و موتورسیکلت‌های فرسوده، کیفیت پایین سوخت و نیز افزایش مصرف سوخت، بیشترین سهم را در آلودگی هوای ایران دارند و درواقع متهم ردیف اول هستند. به گفته کارشناسان، سال‌ها است نه خودروی فرسوده‌ای از رده خارج شده و نه بر روی موتورسیکلت‌ها نظارتی وجود دارد. مصرف بنزین نیز در ۱۰ سال اخیر ۲ برابر شده است.
شما لطفاً این معما را حل کنید؛ نفع تولید خودروهای پرمصرف توسط کارخانه هایی که چندین برابر سرمایه، بدهکارند، به جیب کدام مافیا می رود؟
دولت مدعی صادرات و دریافت کامل! پول اقلام صادراتی چگونه است که نمی تواند، گوشت و اقلام اصلی غذایی را به اندازه سرانه قحطی و جنگ زده های آفریقایی روی سفره مردم بگذارد. در هفت هزار صفحه برنامه ادعایی که می گفتند داریم، وضعیت موجود پیش بینی شده بود؟
در دوره دانشجویی شنیده و خوانده بودم که سیاستمداران چگونه با آمار دروغ می گویند اما نه تا این حد!
خبرگزاری ایرنا و روزنامه ایران در گزارشی نوشته اند : «کاهش معدل دو شاخص تورم‌ساز [نقدینگی و پایه پولی] به کمترین رقم ۴ سال اخیر» شده است.
باید گفت : اول! معدل‌‌ یا میان‌گیری از نقدینگی و پایه پولی،‌پدیده متداول نیست. برای سنجش متغیرهای پولی و ارتباط میان نقدینگی و پایه پولی از شاخص‌های دیگری مانند «ضریب فزاینده» استفاده می‌شود.
دوم، طبق داده‌های بانک مرکزی، نه «ضریب فزاینده»، نه «نرخ رشد پایه پولی» و نه حتی شاخص ابداعی خبرگزاری ایرناِ، یعنی «معدل رشد نقدینگی و پایه پولی»، به پايين‌ترین حد ۴ سال گذشته نرسیده است.
تنها شاخصی که پایین‌ترین حد چهار ساله آن در دولت ابراهیم رئیسی ثبت شده، نرخ رشد نقدینگی در آبان ۱۴۰۲ است.
در چهار سال گذشته پایین‌ترین نرخ رشد پایه پولی ۲۵/۹ درصد در دی ۱۳۹۸ است. در آذر ۱۴۰۲ این نرخ ۳۳/۵ درصد اعلام شده است.
ضریب فزاینده نشان دهنده توان سیستم بانکی در خلق پول است. به این صورت که هر یک واحد افزایش پایه پولی در بانک مرکزی، به اندازه ضریب فزاینده به نقدینگی اضافه می‌شود.
در چهار سال گذشته کمترین ضریب فزاینده در فروردین ۹۹ و بیشترین در شهریور ۱۴۰۱ به ثبت رسیده است.
🌺 ‏برای‌ مطالعه نوشته های نویسنده لطفاً لینک های زیر را دنبال کنید:

https://chat.whatsapp.com/LgEB4ZlnFKY5ohMdKOOZiO1

Http://r-pishdar.blogfa.com

https://eitaa.com/joinchat/1887896129C490688133a

https://t.me/raoufpishdar

eitaa.com/raoufpishdar