" خطر اول " برشمردن اسراييل براي منطقه خاورميانه توسط"محمد البرادعي " در روز يكشنبه 12مهر 1388 در مصاحبه با خبرنگاران درتهران ، نكته و يا اظهار نظر تازه اي از سوي مدير كل آژانس بين المللي انرژي اتمي نيست . او بارها در مقامي كه آخرين روزهاي تصدي آنرا دارد ، نسبت به اين خطر هميشگي به جهانيان هشدار داده و حتي فعاليت هاي هسته اي غير قانوني و پنهان " اين رژيم غير مسئول " را يكي از عوامل اصلي بي اعتمادي به رژيم ان پي تي دانسته است . آنچه آقاي البرادعي و هم زبان با او " كوفي عنان " دبير كل پيشين سازمان ملل در مقام دبير كلي از آن بارها و بارها شكايت كرده اند ، حمايت بي چون و چراي آمريكا از رژيم صهيونيستي در فرار آن از نظارت بين المللي بر زرادخانه تسليحات هسته اي اش مي باشد .
اسراييل از دهه 1960 ميلادي و با كمك هاي فراوان غرب بخصوص آمريكا و فرانسه ، به سلاح هسته اي دست يافته است و در زرادخانه هاي آن به تاييد آژانس بين المللي انرژي هسته اي دستكم 400كلاهك هسته اي نگهداري مي شود . سياست هسته اي اسراييل به رغم اطلاعات اساسي و محوري منتشره از برنامه هاي هسته اي آن ، همواره بر ابهام متكي بوده است و رهبران رژيم صهيونيستي چنين گمان مي كرده اند كه با پنهان نگه داشتن برنامه هاي هسته اي خود قادر خواهند بود همزمان به چند هدف دست يابند و از جمله مي توانند به فرار از نظارت بين المللي بربرنامه هاي هسته اي خود بويژه با كمك هاي آمريكا ادامه دهند و در عين حال شبح تهديد هسته اي خود را بر منطقه به عنوان يك سپر دفاعي حفظ كنند ،
اسراييل از نگاه آژانس بين المللي انرژي هسته اي نهاد ناظر سازمان ملل ، رژيمي برخوردار از سلاح هاي هسته اي شناخته شده است كه در زرادخانه هاي آن حداقل 400 كلاهك هسته اي نگهداري مي شود و اين كلاهك ها خطري بالقوه براي صلح و ثبات جهاني بويژه در منطقه پرآشوب خاورميانه است. اسراييل رژيمي است كه از بدو پيدايش در سال 1948 ميلادي تكيه خود را براي حيات سياسي بر تسليحات بويژه از نوع هسته اي آن استوار كرده است. "موشه دايان" ، وزير جنگ پيشين رژيم اسراييل بر اين باور بود " در صورتي كه اسراييل در خاورميانه نتواند با سلاح متعارف قدرت بازدارندگي‌اش را به منصه‌ي ظهور برساند ،بايد به سلاح هسته اي پناه ببرد."
برنامه هاي پنهان هسته اي رژيم صهيونيستي و عدم پايبندي قدرتهاي هسته اي بخصوص ايالات متحده آمريكا به توافق ها و پيمانها و پادمانهاي بين المللي در خصوص محدود سازي سلاح هاي هسته اي از جمله پيمان ان پي تي در عدم توليد ، انباشت و نشر سلاح هاي هسته اي ، موجب نا اميدي جهاني به اين پيمانها و كاركرد آنها شده است .
البرادعی به شماره روز 25 اردیبهشت 1388 "گاردین " گفته است که :" رژیم بین المللی فعلی – ان پی تی - برای محدود کردن توسعه تسلیحات هسته ای بر اثر بی عدالتی خود در معرض از دست رفتن است."
آنچه نزدیک به 39 سال عمر پیمان بیش از همه به بحران اعتماد میان 188 عضو آن انجامیده و " بان کی مون " دبیر کل سازمان ملل نیز در پیام اردیبهشت ماه سال 1386خود به نشست نمایندگان کشورهای عضو، به صراحت به آن پرداخت ، فضای بی اعتمادی است که میان کشورهای در حال توسعه و کشورهای توسعه یافته عضو پیمان بخصوص آمریکا ، برای مانع تراشی های سیاسی آن در سر راه کشورهای در حال توسعه برای دسترسی به انرژی هسته ای با اهداف صلح آمیز به عنوان یک مولفه حیاتی برای توسعه اقتصادی ، بوجود آمده است ، امری که در پیمان به صراحت به عنوان یک حق قانونی به رسمیت شناخته شده است .
نه تنها از نگاه دبیر کل سازمان ملل و رهبران واقع بین جهان ، که از نظر بسیاری ازسیاستمداران آمریکا ! این کشور بواسطه پارادوکس های رفتاری ، " اصلی ترین " عامل بحران اعتمادی دانسته می شود که پیمان منع تولید ، تکثیر و اشاعه سلاح های هسته ای را برگرفته است. سناتور" مک کین " نامزد انتخابات سال 2009 ریاست جمهوری آمریکا از جمله دارندگان این نظر است. او روزهای ابتدای اریبهشت ماه سال 1386 در جریان سفرهای تبلیغاتی اش در "نیوهمشایر " از جمله گفته بود :" آمریکا به رغم ادعاهایش ، خود بزرگترین ناقض پیمان ان پی تی بوده است ،زیرا نه تنها به خلع سلاح که از شروط اساسی پیمان بوده عمل نکرده ، بلکه زرادخانه های هسته ای خود را نیز توسعه داده و به اشاعه سلاح های هسته ای پرداخته است."
با چنين پرونده اي ! آمريكا و رژيم صهيونيستي سعي بسيار دارند تا برنامه هاي صلح آميز هسته اي ايران را بخصوص براي كشورهاي عربي تهديد نشان دهند ، حال آنكه نظر سنجي هاي بسيار و اظهار نظرهاي متعدد در بالاترين سطوح از رهبران عربي حكايت از آن دارد كه نه مردم اين كشورها و نه مقامات آنها به اين تبليغات باور ندارند. از اين دست مقامات عربي كه عده آنها نيز كم نيست ، مي توان از امير كويت ، "سلطان " وليعهد عربستان ، عمر موسي دبيركل اتحاديه عرب و "عبدالرحمن العطيه" دبير كل شوراي همكاري خليج فارس نام برد . پرنس سلطان در مصاحبه اي كه "كونا" خبرگزاري كويت در ابتداي پاييز سال 1385 آنرا منتشر كرد، نظري مشابه آقاي عمر موسي در مورد اصلي ترين تهديدي كه متوجه امنيت اعراب است ( المدينه چاپ عربستان ششم ارديبهشت 1388 )، ابراز داشت و به علاوه گفت :" در زمانی که اسرائیل سلاح هسته ای دارد ، به نفع ما نیست که موضعی علیه برنامه های هسته ای ایران اتخاذ کنیم و ايران هم مي تواند مانند ديگر كشورها برنامه هسته اي مسالمت آميز داشته باشد ."
دراينكه برنامه هاي هسته اي پنهان اسراييل عمده ترين تهديد براي اعراب است ، بنظرمي رسد كه يك اتفاق نظر عمومي در طبقات مختلف آنها وجود داشته باشد. در يك نظر سنجي بزرگ كه بي بي سي و شبكه الجزيره به طور جداگانه در سال 1385 در ميان ساكنان كشورهاي مختلف در مورد ديدگاه آنها نسبت به برنامه هاي هسته اي ايران صورت دادند و در همان زمان نيز منتشر شد ، آمد كه مردم بويژه در كشورهاي عربي دراينكه برنامه هاي هسته اي ايران مسالمت آميز است ،اتفاق نظر دارند و اين نكته يك باور عمومي است كه :"دشمن اعراب نه ايران بلكه اسراييل است " .
