پارلمان قزاقستان با اکثریت قاطع آراء تصویب کرده است که نورسلطان نظر بایف، رئیس جمهوري کشور، می تواند برای دوره های نامحدود در مقام خود باقی بماند.

بر اساس قانون اساسی قزاقستان، آقای نظر بایف می بایستی در سال 2012، و با پایان دوره کنونی ریاست جمهوریش از قدرت کناره گیری کند.

آقای نظر بايف در سال 2005 پس از شانزده سال زمامداری باز هم به رياست جمهوری انتخاب شد.

گروههای مخالف که نفوذ کمی در کشور دارند، می گویند که قانون جدید، در واقع بدین معنی است که آقای نظر بایف رئیس جمهوري  مادام العمر کشور است.

مخالفان دولت قزاقستان همچنین دولت آقای نظربايف را به سرکوب آزادی های اساسی متهم می کنند.

براساس گزارشها این اصلاحیه قانون اساسی فقط برای آقای نظر بایف 67 ساله به عنوان اولین رئیس جمهوري  قزاقستان مستقل، صادق است و کماکان روسای جمهور بعدی بر اساس قانون اساسی فقط می تواند دوبار رئیس جمهوري  شوند.

آقای نظر بایف از محبوبیت برخوردار است بخصوص برای آنکه اداره امور کشور را پس از استقلال در دست داشته است و در حال حاضر وضعیت اقتصادی این کشور نفت خیز که دارای منابع دیگر برای صادرات نیز هست، رونق دارد.

اما به رسانه ها اجازه انتقاد از آقای نظربایف و خانواده وی که اقتصاد کشور را در کنترل خود دارند، تقریبا داده نمی شود.

به گفته ناظران با این قانون جدید آندسته که خواهان دیدن دمکراسی در قزاقستان هستند شاید ناامید بشوند، اما برای قدرتهای خارجی که به قزاقستان بعنوان منبع نقت، گاز و اورانیوم نگاه می کنند، ادامه فعالیت آقای نظر بایف بطور کل تحول خوبی است.

نظر بایف تنها رئیس جمهور قزاستان از زمان استقلال

نورسلطان نظربايف در سال 1940 متولد شد و در سال 1989 به مقام دبير اول حزب کمونيست جمهوری شوروی قزاقستان دست يافت و در سال بعد، به مقام رييس جمهوری انتخاب شد.

پس از فروپاشی اتحاد شوروی در سال 1991، وی مجددا برای چهار سال به اين سمت انتخاب شد اما با برگزاری يک همه پرسی در سال 1995، ضمن افزايش گسترده اختيارات رييس جمهوری، دوره زمامداری خود را تا سال 1999 تمديد کرد.

در انتخابات سال 1999، وی بار ديگر به رياست جمهوری، که دوره آن به هفت سال افزايش يافته بود، انتخاب شد در حاليکه رقيب اصلی وی از شرکت در انتخابات منع شده و نحوه برگزاری اين انتخابات انتقادهای گسترده داخلی و خارجی را در پی داشت.

در سال 2000، پارلمان قزاقستان اختياراتی را به طور دايم العمر به آقای نظربايف اختصاص داد که حتی پس از ترک مقام رياست جمهوری امکان حضور گسترده در تصميم گيری های سياسی را برای وی حفظ می کند.

در مورد تاريخ انتخابات سال 2005 قزاقستان اختلاف نظرهايی وجود داشت که سرانجام دادگاه قانون اساسی قزاقستان ماه دسامبر سال 2005 را برای رای گيری مورد تاييد قرار داد.

 نمايه جمهوری قزاقستان

قزاقستان با مساحتی حدود دو ميليون و هفتصد هزار کيلومتر مربع وسعت ، وسيع ترين کشور آسيای مرکزی است که در شمال غربی چين قرار دارد و با کشورهای روسيه، قرقيزستان، ترکمنستان و ازبکستان همسايه است و دارای سواحلی در درياچه خزر و درياچه آرال است.

اين کشور حدود پانزده ميليون نفر جمعيت دارد که حدود 53 درصد آن را قزاق های بومی، حدود 30 درصد را مهاجران روسی و بقيه را مهاجران تعدادی ديگر از جمهوری های سابق شوروی تشکيل می دهند.

حدود نيمی از اهالی قزاقستان مسلمان و حدود 44 درصد مسيحی ارتدوکس هستند و زبان روسی زبان رسمی اين کشور است اما حدود 64 درصد اهالی به زبان قزاقی نيز سخن می گويند.

در دهه های 1950 و 1960، اتحاد شوروی با اعلام برنامه توسعه "سرزمين بکر" برای بهره برداری از امکانات کشاورزی و دامداری قزاقستان، مهاجرت گسترده اهالی ساير جمهوری های شوروی به خصوص روس ها را به اين جمهوری تشويق کرد اما پس از استقلال قزاقستان در سال 1991، بسياری از مهاجران روسی اين سرزمين را ترک کردند.

خروج وسيع مهاجران خارجی اين امکان را در اختيار دولت قزاقستان قرار داده است تا به تحکيم هويت مستقلی برای مردم مبادرت ورزد.

اهالی بومی قزاقستان از قبايل مغول و ترک تشکيل يافته اند که بسياری از آنها از قرن سيزدهم به بعد به اين سرزمين کوچ کردند ولی اين منطقه هرگز به صورت يک کشور واحد موجوديت نيافت.

در قرن هجدهم، اين سرزمين به تصرف روسيه تزاری در آمد.

در سال 1936، اتحاد شوروی اين سرزمين را يک جمهوری شوروی اعلام داشت و جمهوری قزاقستان در سال 1991 استقلال خود را به دست آورد.

پايتخت اين جمهوری تا سال 1998 آلماتی بود اما در آن سال به آستانه انتقال يافت.

منبع : بی بی سی - سرویس آسیای مرکزی