اين تذكر  توام با نگراني " بان كي مون " دبير كل سازمان ملل متحد در روز دوشنبه اين هفته كه پيمان ان پي تي يا همان منع توليد ، تكثير و اشاعه سلاح هاي هسته يي در" بحران"  است را بايد فراتر از لحن دبير كل ، يك هشدار و در عين حال خطري جدي براي صلح و امنيت جهاني تلقي كرد كه پيماني سست ،  در فضاي " بحران اعتماد "            ، مي خواهد آنرا حفظ كند. آنچه پس از 37 سال عمر پيمان بيش از همه به بحران اعتماد ميان 188 عضو پيمان كه اين روزها در وين اتريش به بازنگري مقدماتي پيمان براي سال 2010مشغولند ، انجاميده ،  و دبير كل سازمان ملل نيز در پيام خود به نشست وين به آن اشاره داشت ،  فضاي بي اعتمادي است كه ميان كشورهاي در حال توسعه  و كشورهاي توسعه يافته عضو پيمان بخصوص آمريكا ، براي مانع تراشي هاي سياسي آن در سر راه كشورهاي در حال توسعه براي دسترسي به انرژي هسته يي با اهداف صلح آميز  به عنوان يك مولفه حياتي براي توسعه اقتصادي ، بوجود آمده  است ، امري كه در پيمان به صراحت به عنوان يك حق قانوني به رسميت شناخته شده است .

بلوك قدرت مند كشورهاي غير متعهد همانطور كه در ماه مه سال 2005 ميلادي نگذاشت آخرين اجلاس ان پي تي به نتيجه يي كه مورد نظر آمريكا بود ، برسد ، اين بار نيز در برابر زياده خواهي هاي واشنگتن  ايستاده است تا هم حق قانوني كشورهاي در حال توسعه براي دسترسي به انرژي هسته يي صلح آميز توسط  قدرتهاي بزرگ اعتراف شود  ، و هم اينكه خلع سلاح هسته يي به عنوان يك اصل از اصول اساسي پيمان كه همه ي اعضا از جمله قدرتهاي هسته يي به آن متعهد شده اند ، با تاكيد بر اين مهم كه خلع سلاح هسته يي بايد از خاورميانه شروع شود ، به اجرا در آيد، خاورميانه يي كه در آن رژيم غير مسوول اسراييل يك زرادخانه فوق العاده بزرگ هسته يي را مستقر كرده است كه به گزارش آژانس بين المللي انرژي اتمي  بين 200  تا 400كلاهك   هسته يي بدون هيچ گونه نظارت جهاني. در آن نگهداري مي شود. آنگونه كه سناتور" مك كين " از داوطلبان نامزدي انتخابات آتي رياست جمهوري آمريكا نيز هفته گذشته در نيوهمشاير گفت ،آمريكا به رغم ادعاهايش ، خود بزرگترين ناقض پيمان ان پي تي بوده است ،زيرا نه تنها به خلع سلاح كه از شروط اساسي پيمان بوده عمل نكرده ، بلكه زرادخانه هاي هسته يي خود را نيز توسعه داده و به اشاعه سلاح هاي هسته يي پرداخته است. از تازه ترين نمونه هاي عدم مسووليت پذيري آمريكا در برابر پيمانهاي           بين المللي از جمله ان پي تي و برخوردهاي دوگانه آن ، راي مثبت  کنگره آمريکا  در روز  17آذرسال 1385  به  لايحه  صادرات فناوري  و مواد   شكاف پذير  به هند بود  كه بنا بر موافقت  جرج بوش رييس جمهوری آمريكا  و مانموهان سينگ، نخست وزير هند  به عمل آمد . اگر چه  اين موافقنامه بعدا از سوي دهلي نو  بواسطه برخي شروط آمريكا كه ناقض استقلال هند دانسته شد ، راكد گرديد ،

 طبق ماده يك پيمان ان پي تي ، ممالك داراي تسليحات اتمي (آن زمان: آمريكا، شوروي و بريتانيا) متعهد شدند كه هيچگونه امكانات تسليحاتي و جنگ افزار اتمي در اختيار ممالك فاقد تسليحات اتمي عضوو غير عضو  قرارداد، قرار ندهند.  مبتكران پيمان بر اين عقيده بودند كه " در صورت بروزجنگ هسته يي تخريب و ويراني غير قابل باوري دامنگير نوع بشر خواهد شد ، از اين رو به كارگيري حداكثر تلاش براي جلوگيري از خطر وقوع چنين جنگ‌هايي و براي اتخاذ تمهيدات لازم جهت تامين امنيت مردم، با اعتقاد به اين كه گسترش تسليحات هسته يي، خطرجنگ هسته يي را به طور جدي افزايش خواهد داد" لذا بايد يك رژيم حقوقي بر فعاليت هاي هسته يي در جهان نظارت داشته باشد و براساس اين رژيم كه " در مطابقت با مفاد قطعنامه‌هاي مجمع عمومي سازمان ملل متحد كه خواستار حصول توافقي براي جلوگيري از اشاعه بيشتر سلاح هاي هسته اي شده است- تاكيدها همه از مقدمه    پيمان " كشورهاي برخوردار متعهد مي شوند( شدند ) تا تمامي فعاليت هاي هسته يي خود را تحت نظارت آژانس     بين المللي انرژي  هسته يي قرار دهند. نقض عهد توسط آمريكا تنها به صدور فناوري و انتقال مواد شكاف پذير به هند كه پيمان را نيز نپذيرفته ، محدود نمي شود. دولت واشنگتن كه حتي به رغم تبليغات گسترده عليه مخالفان سياسي خود چون ايران ، هنوز الحاقها به پيمان ان پي تي را نپذيرفته است ، " گناه اوليه " هسته يي شدن  رژيم صهيونيستي و در ادامه فراري دادن آن از نظارت بين المللي را برعهده دارد ، رژيمي كه "عنان " دبير كل  پيشين سازمان ملل و "البرادعي " مدير كل آژانس  بين المللي انرژي هسته يي بارها آنرا " رژيمي بي مسووليت " خوانده اند. اسراييل رژيمي است كه از بدو پيدايش در سال 1948 ميلادي تكيه خود را براي حيات سياسي بر تسليحات بويژه از نوع هسته يي آن استوار كرده است و اين باور در رهبران آن از جمله " موشه دايان"  وزير جنگ پيشين وجود داشت و علنا گفته اند و مي گويند كه :" در صورتي كه اسراييل در خاورميانه نتواند با سلاح متعارف قدرت بازدارندگي‌اش را به منصه‌ي ظهور برساند ،بايد به سلاح هسته يي  پناه ببرد."