ويژگي شبكه اينترنت و همه ي خدماتي كه برروي آن ارايه مي شود و يا در آينده خواهد شد ، " مجازي" بودن  محيط است كه در آن هيچ چيز حتي جغرافياي سياسي مرز و محدوده محسوب نمي شود. در چنين محيطي كه " من با همه هستم و همه با هم "  تمامي  فضاهاي واقعي كه مي شناسيم ، بي معني هستند . در اين فضا " من ( حقيقي و يا حقوقي ) با " همه " هستم و  بي آنكه زمان و مكان مطرح باشد ، در عين حال      " همه ، با هم " هستند. اين خصوصيت اختصاصي ،شبكه را بي نياز از وابستگي هايي ساخته كه معمولا در فضاهاي حقيقي مانند آب ، برق و ساختمان و حتي خط ارتباطي ، افراد به آن وابسته هستند. دراين شبكه هر فرد حقيقي و حقوقي با آدرسي طولاني و تركيبي از صفر و يك آنهم به صورت مجازي شناخته مي شود كه فقط يك جابجايي در ترتيب چينش آدرس ، به آن هويت جديد مجازي ! مي دهد كه امكان برخورد فيزيكي نيز با آن نيست. فيلتر كردن يك آدرس، ممكن است براي دقايقي در شبكه ممكن باشد ، اما همين آدرس بلافاصله مي تواند با تغييري بسيار ساده خود را در شبكه  حتي با همان آدرس و نشانه ( لوگو) احيا كند . پيشرفت هاي فراوان و توسعه دانش نرم افزاري ، به كاربران اين امكان را داده است تا راسا و يا درتعامل با ديگران ، اقدامات بسيار و درعين حال متنوعي  را براي در امان ماندن آدرس هاي خود از فيلترينگ اعمال ،  و دسترسي هاي بدون محدوديت را ممكن سازند. براي اعمال تدابير فني مانند فيلترينگ ، هزينه هاي فوق العاده و عموما كمرشكن و درعين حال ناكارآمد را بايد متحمل شد ،حا ل آنكه ويژگي تعاملي شبكه به كاربران اين امكان را مي دهد كه بدون هيچ هزينه يي و با تنوع غير قابل باور ، به برنامه هايي دست يابند كه در عرض كمتر از دقيقه يي  تمامي موانع نرم افزاري ايجاد شده را پشت سر بگذارند  . در چنين شرايط و با خصوصياتي كه سعي كردم آنرا به زبان بسيار ساده و درعين حال فني طرح كنم و توضيح دهم  ،  مصوبه اخير دولت ايران براي آنچه " ساماندهي سايت ها و وبلاگ ها" باهدف "نظارت بر محتوای سايت های اينترنتی و وادار کردن گردانندگان سايت ها به پاسخگويی" خوانده شده ، تنها يك معني دارد و آن  اصرار بر ناممكن است .

گزارشهايي كه رسانه هاي ايران  در ماههاي اخير منتشر كرده اند ، خبر از مسدود شدن تا دهها هزار  سايت با محتواي متفاوت مي دهد . تصور هزينه يي كه براي اين كار شده ، مانند خود عمل ، غيرقابل هضم است ، بويژه اينكه همه ي اين سايتها بلافاصله توانسته اند با آدرسي ديگر در شبكه ظاهر شوند و يا كاربران آنها با استفاده از فيلتر شكن هاي بسيار ، به آنها دسترسي پيدا كنند. سايت ها ( وبلاگ ها هم همينطور ) از جمله سايت هاي ايراني براي قرار گرفتن در شبكه از سرورهايي ( ميزبان ) استفاده مي كنند كه تا 98 در صد آنها در آمريكا قرار دارند و قوانين آن كشور بر آنها حاكم است .

 براساس آمار و يافته هاي علمي كه اينجانب خود و در طول يكسال  مطالعه و تحقيق پيوسته براي تدوين پايان نامه دانشگاهيم به آن رسيده ام ،  نزديك به 90درصد توليد محتوا به زبان فارسي در روي شبكه اينترنت متعلق به وبلاگهاي فارسي است و از نظر تعداد وبلاگ ها ، ايرانيها سومين ملت جهان هستند كه اين وسيله را براي طرح نظرات و ديدگاههاي خود انتخاب كرده اند. براساس آن تحقيق ، از ميان ميليونها ميليون سايت و وبلاگ در روي شبكه اينترنت تنها 2درصد سايت هاي غير اخلاقي هستند و از ميان كاربران فقط 5درصد سراغ اين نوع سايتها مي روند كه باز ايراني ها سهم بسيار كمي در اين ميان دارند . به اين ترتيب مي توان نتيجه گرفت كه نگراني و اصرار بر ثبت سايت ها و وبلاگ ها در حوزه ديگري  قرار دارد كه با ويژگي جامعه ارتباطي مغاير است.

    اينترنت هم مانند هر وسيله ديگر مي تواند كاربردهاي ناصواب داشته باشد ، راه درست ، آموزش – ايجاد شبكه ملي – تشويق به توليد بيشتر فكر و انديشه و كنار گذاشتن باورهاي محدود كننده است. ما          نمي توانيم براي مثال چون از تلفن ممكن است افراد خطاكار استفاده كنند ، آنرا قطع كنيم ، يا چون ممكن است شبكه يي روي ماهواره برنامه مبتذل داشته باشد ، دسترسي به آنرا ممنوع كنيم  !  اينها و خيلي امكانات ديگر از ويژگيهاي جامعه امروزي است  كه تا ديروز در دسترس نبود و يقينا فردا امكانات ديگري فراهم خواهد شد كه امروز نيست ، و اين يعني انسان زنده است و براي نيازهاي خود چاره انديشي مي كند.

         اينترنت ، روزنامه ، كتاب و يا مجله نيست كه بتوان آنرا توقيف و يا حتي سانسور كرد ، فيلم هم نيست كه قبل از ساخت براي آن مجوز بگيرند ، حزب سياسي هم نيست كه فعاليت و ارتباط آن در گروي رايانه باشد . راديو هم نيست كه يكطرفه عمل كند .اينترنت محيطي است  كاملا تعاملي كه در آن " من با همه ، همه با هم " هستند و همه چيز در آن ماندگار است  كه  معني آن اين مي باشد كه هر توليد ارايه شده روي شبكه ، براي هميشه خواهد ماند ودر جايي و يا جاهايي ثبت مي شود..

  برعكس جوامعي كه در آنها سياست محدودسازي اعمال مي شود، رهبران در بسياري از كشورهاي جهان براي سنجش و شناخت خواست ها و آمال جامعه و حتي نظم دهي و تنظيم امور و اولويت گذاري  ، مردم را به روي آوري به پديده هايي مانند راه اندازي سايت و بخصوص وبلاگ نويسي به جهت سهولت و دسترسي رايگان به امكانات مورد نياز ، تشويق مي كنند . حاصل اين امر براي مردم و دولت " شفافيت " در امور است.